اندیشه
نفسِ برانگیختن یک هدایتگر در میان مردم خود امری خیرخواهانه تلقی می‌شود. اما افزون بر این، برای خیرخواهی در سیرۀ پیامبر اکرم (ص) بر حسب آیات قرآن دست‌ کم می‌توان دو مصداق در نظر گرفت: معنوی و مادی؛ یعنی خیرخواهی پیامبر اسلام در حق امت خود هم معطوف به رشد اخلاقی و عقلانی آن‌ها بود و هم معطوف به رشد مادی آن‌ها.
مشهورترین لقبی که در میان شیعیان برای حضرت موسی بن جعفر (ع) رواج دارد کاظم است. گرچه این لقب به‌درستی در میان شیعیان رواج یافته اما امام کاظم (ع) به بخشندگی نیز مشهور بوده و در گزارش‌های تاریخی، جود و سخاوت ایشان بازتاب یافته است و دست‌کم از سیرۀ نیکوکارانه امام (ع) می‌توان چهار درس را برای زندگی امروز فراگرفت.
از دیدگاه ارسطو، کنش‌های نیکوکارانه زمانی واقعاً نیکوکارانه هستند که آگاهانه و اختیاری‌ و با رعایت حد وسط انجام شده باشند. او، بخشش بیش از حد که موجب فقر انسان شود و شجاعت بیش از حد در میدان جنگ را مصداق نیکوکاری و خیرخواهی نمی‌داند.
طی چند سال اخیر مفهوم «مسئولیت اجتماعی» جای خود را در محافل علمی و سیاستگذاری‌های دولتی و خصوصی باز کرده است اما به گفته برخی از کارشناسان، با همه پیشرفت‌هایی که در زمینه انجام مسئولیت‌های اجتماعی حاصل شده، آنچه امروز به عنوان این مفهوم در کشور مطرح می‌شود با اما و اگر‌هایی همراه است و بنظر می‌رسد از استانداردهای جهانی انحراف دارد. 
همه ما کم و بیش درباره جایزه  البرز شنیده‌ایم؛ جایزه‌ای علمی مبتنی بر سنت وقف که هرساله، حمایت‌های  ارزشمندی از دانشمندان و پژوهشگران کشورمان به عمل می‌آورد اما شاید کمتر  درباره زندگی پایه‌گذار این جایزه، مرحوم حسینعلی البرز خوانده باشیم. مجله خیمه در شماره 163 خود مصاحبه‌ای تفصیلی درباره این نیکوکار منتشر کرده است که گزارشی از آن را برای مخاطبان خیر ایران ارائه می‌کنیم.
گاهی نوآور، ایدۀ خود را مثل کالا می‌فروشد و حتی نسبت به آنچه تولید می‌کند، از خودبیگانه است و شرکت‌های بزرگ از این ایده‌ها به عنوان ابزاری برای بیشینه‌کردن منافع و گسترش بازار محصولات خودشان استفاده می‌کنند در حالی که نوآوریِ خِیر یعنی نوآور، مبتنی بر مسئله اجتماعی، ایده‌ای را طرح کند و تا به ثمررسیدن منافع آن برای جامعه از پای ننشیند.
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس در بیست‌ودومین نشست خیر و خِرَد درباره ایده «دیگردوستی مؤثر» که توسط «پیتر سینگر» مطرح شده است، گفت: تردید پژوهشگران توسعه در کارآمدی این رویکرد در ترقی کشورهای کمترتوسعه‌یافته و بی‌توجهی این جنبش به دستاوردها و ادبیات نظری جنبش‌های پیش از خود از جمله جنبش سیاهان و زنان، از مهم‌ترین چالش‌های پیش‌ روی این ایده است.