میرزای نائینی، از فقیهان برجستۀ دوران مشروطه در کتاب «تنبیه‌الامه و  تنزیه‌المله» حکمرانی را دارای سرشتی مردمی می‌داند؛ او به  حکمرانی و  مدیریت جامعه، به مثابۀ یک موقوفۀ مشترک می‌نگرد که مردم  به‌عنوان «موقوفٌ  علیهم» از حق یکسانی نسبت به امر موقوفه برخوردارند.

گرچه در نگاه نخست ممکن است نسبتی میان وقف و حکمرانی به ذهن متبادر نشود،  اما وقف می‌تواند زمینه‌ساز مشارکت مردم در حکمرانی شود و این مشارکت را  تداوم بخشد. این دیدگاه توسط حجت‌الاسلام دکتر منصور میراحمدی، استاد گروه  علوم سیاسی دانشکدۀ اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهیدبهشتی در مقاله‌ای با  عنوان «وقف و مشارکت در حکمرانی مردمی» مطرح شده است.