گروههای طرفدار محیط زیست، داوطلبانه و احتمالاً به زعم خودشان با نیت خیرخواهانه، به نقاشی و آثار هنری حمله میکنند تا از طریق این اقدام، اعتراض خود را نسبت به بیتوجهی دولتها و صنایع به تغییرات آب و هوایی و گرمایش زمین نشان دهند؛ در حالی که بنظر میرسد این اقدامات، مخرب و ناکارآمد هستند.
ابن یمین فریومدی، شاعر ایرانی قرن هشتم هجری، خشنودی و لذت دنیا و آخرت را در نیکوکاری میدانست. از این شاعر توانمند اما کمترشناختهشده، اشعار زیبایی به جای مانده است.
ماجرای نیکوکاری دکتر «هاوارد کلی» نشاندهنده حقیقیبودن ضربالمثلی است که بارها شنیدهایم: تو نیکی میکن و در دجله انداز، که ایزد در بیابانت دهد باز.
ابرقهرمانهایی همچون بتمن، سوپرمن و آیرونمن، واجد مؤلفههای خاصی از نیکوکاری هستند که نشان میدهد شرکتهای مطرح فیلمسازی «ماروِل» و «دیسی» توانستهاند فرهنگ نیکوکاری را متناسب با تعاریف، شرایط و نیازهای جامعۀ خودشان، از دریچه سینما ترویج کنند.
در یکی از اشعاری که در بوستان میدرخشد، سعدی داستان گفتوگوی پادشاه روم و عالِمی را نقل میکند که در آن، عالِم، زودگذربودن دنیا و ضرورت نیکوکاری را به پادشاه یادآوری میکند و میگوید: از آن کس که خِیری بماند روان، دمادم رسد رحمتش بر روان.
جامی در «بهارستان» حکایت تکاندهندهای از «حاتم طائی» نقل میکند که از او پرسیدند آیا از خود کریمتر دیدهای؟ پاسخ داد آری! آن غلام که هرچه داشت، بخشید اما من از آنچه داشتم، اندکی بیش ندادم.