به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران به نقل از دبیرخانۀ نخستین جشنوارۀ ملی اعطای نشان نیکوکاری، تشکل‌های خیریۀ فعال در عرصه‌های خدماتی - حمایتی، عمران و آبادانی و توسعۀ زیست‌بوم احسان و نیکوکاری تا 15 مردادماه سال جاری امکان ثبت‌نام در این جشنواره را دارند.

 مؤسسۀ خیریۀ «روشنای امید» یکی از مؤسساتی است که در جشنوارۀ اعطای نشان نیکوکاری ثبت‌نام و شرکت کرده است. به همین بهانه گفت‌وگویی با زهرا یاوری؛ مدیرعامل و عضو هیئت‌مدیره این مؤسسه ترتیب دادیم که متن آن بدین شرح است:

- برای آشنایی مخاطبان بفرمایید که مؤسسه خیریۀ «روشنای امید» چه فعالیتی انجام می‌دهد؟

  روشنای امید در سال 1394 مجوز خود را از وزارت کشور گرفت. جامعه هدف این مؤسسه بچه‌های ۱۸ سال به بالایی هستند که از سازمان بهزیستی، مستقل می‌شوند. بهزیستی قبل از مستقل‌شدن این بچه‌ها، یک جلسه برای آن‌ها تشکیل می‌دهد تا آمادگی آن‌ها برای ورد به جامعه سنجیده شود. مستقل‌شدن این بچه‌ها از بهزیستی شروطی دارد از جمله اینکه باید شاغل باشند و دو ماه حقوق گرفته باشند. بهزیستی مبلغی بر اساس بودجه سالانه به آن‌ها می‌دهد که این مبلغ سال گذشته ۸۸ میلیون بود و امسال ۲۰۰ میلیون است. 

 مؤسسه روشنای امید این بچه‌ها را تحت پوشش قرار می‌دهد و در فرایندی سه ساله روی توانمندی آن‌ها کار می‌کند. ما همچون یک خانواده در کنار این بچه‌ها هستیم. یکی از موارد حمایتی ما، تهیه مسکن تک نفره، دو نفره یا سه نفره برای آن‌هاست. طی پروتکلی این مسئله تعیین می‌شود که در مسکنی که اجاره می‌شود چند نفر زندگی کنند. خانه‌ای برای بچه‌ها رهن می‌کنیم. متوسط اجاره برای یک واحد 40 متری در منطقه متوسط تهران، ۴۰۰ میلیون تومان هست که از توان این بچه‌ها خارج است. ما برای رهن خانه به آن‌ها کمک می‌کنیم، یعنی وام می‌گیریم و خیرین هم به ما کمک می‌کنند. سه سال تمدید قرارداد رهن با ماست.

  اقدام دیگرما اشتغال و حرفه آموزی است تا بچه‌ها بتوانند شغل پایداری داشته باشند، ضمن اینکه آموزش‌هایی برای  افزایش مهارت‌های ارتباطی و خود مراقبتی به آن‌ها داده می‌شود. کلاس‌های مختلف، کارگاه‌ها و مشاوره‌های فردی برای بچه‌ها برگزار و در نظر گرفته می‌شود تا بتوانند تروماهایی که دارند را پشت سر بگذارند و توانمند وارد جامعه شوند.

   حمایت دیگر روشنای امید در زمینه ازدواج است. از صفر تا صد پروسه ازدواج، مثل یک خانواده در کنار بچه‌ها هستیم. از خواستگاری و تهیه جهیزیه گرفته تا برگزاری جشن ازدواج همراه آن‌ها هستیم. خدمت دیگر ما در زمینه درمان است. بچه‌ها نیاز به پزشک و دندانپزشک دارند و حتی مواردی داشتیم  که متاسفانه برخی از بچه‌ها دچار بیماری صعب‌العلاج شدند و ما هزینه‌های درمان را پرداخت کردیم.

  همه کارهایی که یک خانواده برای بچه‌ها انجام می‌دهند، ما برای جامعه هدفی که تحت پوشش داریم، انجام می‌دهیم. ما در استان تهران هستیم و یک نمایندگی در مشهد داریم که آنجا ۸۸ بچه را تحت پوشش داریم و در کل ۳۵۲ بچه تحت پوشش ما هستند.

- از چه طریقی با جشنواره ملی اعطای نشان نیکوکاری آشنا شدید؟

  ما عضو شبکه ملی مؤسسات نیکوکاری و خیریه هستیم  و از این طریق در جریان برخی برنامه‌ها مانند جشنواره‌ها قرار می‌گیریم. ضمن اینکه نماینده‌ای از طرف اطلس خیر ایران، جشنواره را به ما معرفی کرد و ما از طریق ایشان با جشنواره ملی اعطای نشان نیکوکاری آشنا شدیم.

- هدف شما از ثبت‌ نام در جشنواره ملی اعطای نشان نیکوکاری چه بود؟

  اوایل مشتاق نبودم که درچنین جشنواره‌هایی شرکت کنم چون حس می‌کردم وقتی مؤسسات و سازمان‌هایی مثل ما در جشنواره‌ها، جوایزی دریافت می‌کنند، ممکن است خلوص کار آن‌ها زیر سؤال ‌رود. بعدها فکر کردم که خوب است در این جشنواره‌ها شرکت کنیم تا گروه هدف خود را شناسایی کنیم. می‌توانیم در این جشنواره، بچه‌های خود که تحت پوشش داریم و کمتر به آن‌ها توجه می‌شود را به مردم معرفی کنیم.

  گوش مردم نسبت به بچه‌های ایتام، بچه‌های بدسرپرست و بی‌سرپرست و زنان سرپرست‌خانوار آشناست اما گوششان نسبت به بچه‌های مستقل‌شده از بهزیستی ناآشناست. این بچه‌ها انگار بچه‌های نامرئی هستند و کسی آن‌ها را نمی‌شناسد. البته آن‌ها هم دوست ندارند در جامعه شناخته شوند زیرا برچسب بهزیستی روی آن‌ها خورده است.

  یکی از اهداف من از شرکت در جشنواره اعطای نشان نیکوکاری این است که این بچه‌ها معرفی بشوند. وجود یک مؤسسه روشنای امید کم است حداقل باید سه مؤسسه مانند روشنای امید داشته باشیم. ما سالانه ۴۰ نفر از بچه‌های مستقل‌شده از بهزیستی را در سال مورد پوشش قرار می‌دهیم و توانی بیشتر از این نداریم. امیدوارم فعالیت مؤسسات با شرکت در این جشنواره ارتقا یابد.

- نظرتان درباره جشنواره اعطای نشان نیکوکاری چیست و آیا انتقاد و پیشنهادی دارید؟

 تاکنون در جشنواره‌های دیگری مانند جشنواره دکتر معین نیز شرکت کردیم. مسلّم  است که جشنواره اعطای نشان نیکوکاری می‌تواند خلاقیت داشته باشد تا مؤسساتی که در آن شرکت می‌کنند به هم‌افزایی برسند. این طور نباشد که هدف فقط تقدیر از مؤسسات باشد و مؤسسات تقدیرشده خود را برتر و بهتر از سایرین بدانند. اتفاقا مؤسساتی که جایزه دریافت می‌کنند باید بدانند که مسؤلیت بیشتری از این به بعد خواهند داشت. ملاک این جشنواره نباید دادن مدرک و جایزه باشد بلکه باید بُعد معنوی و اجتماعی با ظرافت در آن پررنگ باشد. آنچه باید در جشنواره اعطای نشان نیکوکاری پررنگ باشد، هم‌افزایی مؤسسات و کمک آن‌ها به یکدیگر باشد.