به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، هشتاد و هفتمین نشست «یک چای، یک تجربه»، دوشنبه ۱۵ بهمنماه با حضور حسین فرزیننیا؛ مدیرعامل مؤسسه خیریه فرهنگی _ آموزشی نور مبین (فعال در استان سمنان) و با حضور جمعی از فعالان اجتماعی و نمایندگان خیریهها و سمنها در محل آکادمی خیر ایران برگزار شد.
مدیرعامل مؤسسه خیریه فرهنگی _ آموزشی نور مبین در این نشست گفت: بنده متولد سال ۱۳۴۸ هستم و از اواخر دوران دانشجویی یعنی از سال ۱۳۷۰ در تهران معلم بودم بعد از چندین سال کار در تهران به اتفاق همسرم تصمیم گرفتیم که از تهران مهاجرت کنیم و در شهرستان سکونت گزینیم. بعد از تحقیقات گسترده شهرستان شاهرود را به عنوان شهر محل مهاجرت انتخاب کردیم و بعد متوجه شدیم که بستان از شاهرود سرسبزتر است و از طرف دیگر بسیار به شاهرود نزدیک است به همین دلیل بستان را به عنوان محل زندگی انتخاب کردیم. در مدرسه معلم شیمی بودم اما از کلاس اول ابتدایی تا آخر دبیرستان را تدریس کردم.
وی افزود: در سال ۱۳۷۸ به بستان مهاجرت کردیم و از سال ۱۳۷۹ وارد عرصه مدرسهسازی شدم. سالها به این کار مشغول بودیم و مدارس زیادی را ساختیم و گسترش دادیم و همه مدارس به عنوان خیریه نور مبین ثبت شدند.
نور مبین، شیرخوارگاه و مرکز نگهداری از کودکان بیسرپرست نیز دارد
مدیرعامل موسسه نور مبین در ادامه درباره شروع فعالیت موسسه خیریه فرهنگی _ آموزشی نور مبین، عنوان کرد: در سال ۱۳۸۶ با تلاش فراوان، مسئولیت شیرخوارگاه شاهرود را از بهزیستی گرفتیم که البته ابتدا بهزیستی قبول نمیکرد اما با تلاش فراوان و درگیریهای شدید بالاخره توانستیم این کار را انجام دهیم. در واقع دو سال طول کشید یعنی از سال ۱۳۸۶ ما موضوع را مطرح کردیم و در سال ۱۳۸۸ اداره شیرخوارگاه را رسماً به ما واگذار شد و کار خود را در این زمینه آغاز کردیم.در سال ۱۳۹۲ یک مرکز دیگر نیز به شیرخوارگاه اضافه کردیم که در واقع مرکز بچههای ۷ تا ۱۲ ساله بیسرپرست و بد سرپرست است و این مرکز مخصوص پسران است.
فرزین نیا تصریح کرد: به طور کلی مجموعه دو شاخه داشت یک شاخه مربوط به کار فرهنگی و آموزشی بود و شاخۀ دیگر که مربوط به شیرخوارگاه و همین مرکز بچههای بی سرپرست و بدسرپرست بود. در شیرخوارگاه، روال به این گونه است که از ۷ سالگی دخترها و پسرها جدا میشوند و بعد یک مرکز ۷ تا ۱۲ سال داریم و یک مرکز ۱۲ تا ۱۸ سال نیز داریم.
وی در خصوص مجوز موسسه نور مبین گفت: مجوز موسسه ما از بهزیستی است و خدمات ما محدود به شهر شاهرود و بستان است.
مدیرعامل موسسه نور مبین توضیح داد: برای ما دایره گسترده کار خیلی اهمیت ندارد بلکه کیفیت کار است که برای ما مهم است. در واقع تلاش نکردیم که ههای بیشتری را تحت پوشش قرار دهیم بلکه تلاش کردیم تا همین تعداد بچهای که تحت پوشش موسسه ما چه در مدرسه و چه در شیرخوارگاه هستند از تمام امکانات برخوردار شوند و تحت آموزش صحیح قرار بگیرند.
فرزین نیا درخصوص فعالیت های آموزشی موسسه خیریه فرهنگی _ آموزشی نور مبین، بیان داشت: در واقع مدرسه ما نیز برای بچههای کم بضاعت است و به گونهای نیست که شما فکر کنید یک مدرسه غیرانتفاعی با دانش آموزانی با سطح مالی بالا است.
وی افزود: ۲۰۰ دانش آموز از مدرسه ما فارغ التحصیل شدند و در حال حاضر نیز ۱۵۰ دانش آموز در حال تحصیل در مدرسه هستند. در شیرخوارگاه و مرکز پسرانه ۷ تا ۱۲ ساله بچهها مدام در حال رفت و آمد هستند یعنی ممکن است بچه امسال وارد مرکز ما شود و سال دیگر به یک خانواده خوب واگذار شود.
مدیرعامل موسسه نور مبین در ادامه بیان کرد: به طور متوسط ۲۵ تا ۳۵ بچه در شیرخوارگاه به صورت مداوم وجود دارند و زندگی میکنند. در مرکز پسرانه ۷ تا ۱۲ سال نیز ظرفیت ۲۵ نفر داریم اما به طور کلی بین ۲۵ تا ۳۵ نفر معمولاً در آن زندگی میکنند.
فرزین نیا در خصوص منابع مالی موسسه خیریه نور مبین توضیح داد منبع مالی ما خیرین هستند و از ابتدای کار همراه ما بودند. همانطور که قبلاً نیز تاکید کردم ما به فکر توسعه فیزیکی مجموعهها نبودیم بیشتر به کیفیت توجه کردیم اما به صورت مداوم تلاش کردیم که دایره خیرین را نیز افزایش دهیم.
تصمیم گرفتیم یک سیستم آموزشی در کشور پایهگذاری کنیم
وی افزود: تصمیم داشتیم که یک سیستم آموزشی در کشور پایهگذاری کنیم که تا امروز در کشور مشابه آن نداشته است و خیرینی که در این راه نیز به ما کمک میکردند جنس این کار را میپسندیدند.ابتدا تصمیم داشتیم فقط در کار آموزشی فعالیت کنیم اما بعد یک سری اتفاقات افتاد که اداره شیرخوارگاه را نیز پذیرفتیم و بعداً خود بهزیستی گفت که اداره مرکز پسرانه ۷ تا ۱۲ ساله را نیز بپذیرید و ما هم نیز قبول کردیم و این مرکز را به موسسه اضافه کردیم و خود بهزیستی نیز خیرین را معرفی کرد.مدل خیریه ما به گونهای بود که برای بچهها و هزینههای تحصیلی شان اسپانسر پیدا میکردیم.
مدیرعامل موسسه نور مبین در ادامه اظهار کرد: حدود ۲۰ هکتار زمین در وسط بیابان خریداری کردیم و تصمیم داریم یک مدرسه در آن بسازیم که اگر به طور کامل ساخته شود بزرگترین مدرسه ایران از لحاظ کمیت میشود اما ما دوست داریم که از لحاظ کیفیت نیز بزرگترین و بهترین مدرسه ایران شود. خیرین مختلفی در ساخت این مدرسه کمک میکنند.
فرزین نیا در خصوص موانع و مشکلات موسسات خیریه که اگر برطرف شود شاهد شکوفایی خیریهها در ایران خواهیم بود، توضیح داد: اولین مانع این است که ذهن ما انسانها چیزهای منفی را در خودش نگه میدارد و چیزهای مثبت را فراموش میکند. یک سری فعالیتها در کشور ما اتفاق افتاد که نام خیریهها را به گونهای بد جلوه داد در واقع از اسم خیریهها سوء استفاده شد و بعد از این ماجراها مردم آنگونه که باید به خیریهها اعتماد نکردند و فکر کردند که با نام خیریه کارهای دیگری انجام میشود و حتی برای این ماجرا فیلمهای زیادی میساخته شد.
وی تاکید داشت: کتاب «چرا ملتها شکست میخورند» به خوبی توضیح میدهد که یک کشور با وجود نهادهایش زنده است. یکی از دلایلی که ما به خوبی پیشرفت نکردیم این است که نهادهای ما به صورت جزیرههایی بودند که هرگز به یک مجمعالجزایر منسجم تبدیل نشدند. در کشور ما یک استاندارد ثابت برای تربیت بچهها وجود ندارد و هر خیریه یا موسسه شخصی خود را در پیش گرفته است و آنگونه که خود میخواهد بچهها را تربیت میکند و حتی خود بهزیستی نیز چنین موضوعی را تایید کرد و این از نقاط ضعف ما است.
مدیرعامل موسسه نور مبین درباره تاثیر مشکلات اقتصادی بر میزان مشارکت مردم، گفت: به نظرم مشکلات اقتصادی باعث کاهش مشارکت مردم در کارهای خیر شده است یعنی حداقل در موسسه ما که چنین چیزی مشاهده میشود.
فرزین نیا ادامه داد: زمانی که خدمات موسسه بیشتر میشود یعنی بچههای بیشتری را تحت پوشش قرار میدهد به گونهای هزینه موسسه افزایش پیدا میکند ذاتاً به منابع مالی بیشتری نیز نیاز داریم اما بهزیستی خیلی کمک نمیکند مثلاً یارانه افراد در سالهای گذشته ۱۰ درصد افزایش پیدا کرده است و این رقم واقعاً ناچیز است. کاملا طبیعی است که هر روز به منابع مالی بیشتری نیاز داریم و سعی میکنیم که خیرین بیشتری را پیدا کنیم اما این کار نیز چندان کار راحتی نیست.
وی ابراز کرد: برای پیدا کردن خیرین باید یک شبکه اجتماعی را تعریف کنیم و خیریه ما چندان به دنبال خیرین بزرگ نمیرود و ترجیح میدهیم با خیرین با مبالغ کوچکتر و پایدار تر کار کنیم. بیش از ۹۰ درصد کمکهایی که به خیریه نور مبین میشود از سمت تهران است.در حال حاضر ۴ پروژه نیمه کاره نیز داریم.
مدیرعامل موسسه خیریه نور مبین در ادامه درخصوص آموزش صحیح در مدارس گفت: در سال ۱۹۹۶ یونسکو یک بیانیهای منتشر کرد مبنی بر اینکه مدارس باید تغییر ماهیت و برنامه بدهند و باید بچهها را در مدرسه با ۷ مهارت آشنا کنند. یونسکو ۳ مهارت شناختی و ۴ مهارت رفتاری برای آموزش بچهها ها تعریف کرد. از حدود ۳۰ سال پیش تمام مدارس دنیا به سمت آموزش این مهارت ها رفتند اما متاسفانه در کشور ما آموزش و پرورش به سمت بیراهه رفت. آموزش و پرورش ما میگوید که به بچهها مهارتهای خواندن، نوشتن و حساب کردن را بیاموزید در حالی که جای چهار مهارت رفتاری شامل؛ تفکر نقاد، مهارت همکاری، خلاقیت و مهارتهای ارتباطی خالی است.
فرزین نیا با اشاره به شیوه آموزشی اشتباه در ایران ادامه داد: ما صرفاً به بچهها اطلاعات و دیتا میدهیم میدانیم که این اطلاعات چندان در زندگی کارکردی برای بچهها ندارد. متاسفانه ما در جاده خاکی حرکت میکنیم معلمها فرسوده بچهها خسته و بعد میگوییم که چرا کارایی ندارند. عقب افتادگی یک مزیت دارد و این است که دیگران یک راهی را سالها رفتند و تجربه کردند بعد نتیجه را به شما تقدیم میکنند و آن کشور عقب افتاده میتواند بدون هیچ هزینه ای از تجربیات بقیه کشورها درس بگیرد و استفاده کند اما متاسفانه ما حتی از مزیت عقب افتادگی نیز استفاده نمیکنیم و درس نمیگیریم.ما در کشور سیستم آموزشی نداریم صرفا افراد تجربیاتشان را منتقل میکنند.در این مدرسه جدید که ما تصمیم داریم بسازیم بچهها هر سال علاوه بر دروسی که میآموزند با چند مهارت جدید نیز آشنا شوند.
وی تشریح کرد: مدرسه ۵ موضوع مهم دارد؛ اول آموزش که سالهاست در تمام دنیا در مدارس به این موضوع پرداخته شده است. موضوع دوم کار است و مدارس گفتند بچههای ما باید کار یاد بگیرند. موضوع سوم تفکر است و مدارس گفتند که بچهها باید تفکر کردن را یاد بگیرند، و البته موضوع تفکر با موضوع کار پیوند عمیقی دارد یعنی بچهای که کار یاد بگیرد تفکر کردن نیست میآموزد و بعداً به مرحله خودکاوی میرسد.تمام مدارس دنیا به نقطهای رسیدهاند که میگویند ما میخواهیم شهروندان خوبی تربیت کنیم نه صرفاً دکترها و مهندسان خوبی تحویل جامعه دهیم. شهروند خوب یعنی شهروند با اخلاق اما متاسفانه ما به این بُعد توجه نمیکنیم و هنوز میگوییم که ما میخواهیم دکترها و مهندسهای خوبی تحویل جامعه دهیم.
مدیرعامل موسسه خیریه نور مبین در خصوص نحوه پذیرش دانشآموزان در مدارس موسسه نورمبین گفت: از بچهها آزمون نمیگیریم زیرا نمیتوانیم تشخیص دهیم که بچه ۷ ساله چه تواناییهایی دارد اصلاً قابل تشخیص نیست این بچه باید وارد فضا شود بعد میتوان کشف کرد که چه استعدادهایی بالقوهای دارد. ما با والدین بچهها گفتوگو میکنیم و شرایط را برای آنها توضیح میدهیم خیلی از والدین شرایط را نمیپذیرند و از میان کسانی که شرایط را پذیرفتند قرعهکشی میکنیم. هر انسانی حداقل در ۳ استعداد و حداکثر در ۵ استعداد نابغه است. هر سال ۲۵ بچه را در مدرسه پذیرش میکنیم و و برای این ظرفیت حدود ۳۰۰ نفر درخواست میدهند.
بیش از نصف دانشآموزان مدرسۀ ما از اقشار کمبرخوردار هستند
فرزین نیا ادامه داد: مدرسه ما تمام پایهها را ندارد سه پایه پسرانه و سه پایه دخترانه دارد اما از پیش دبستانی تحویل میگیریم و تا آخرین سال دبیرستان یعنی ۱۳ سال میتوانند در مدرسه ما درس بخوانند. در مدرسه ما دانشآموزان از تمام اقشار جامعه حضور هستند و بیش از نصف دانش آموزان از قشر فقیر جامعه هستند.
وی در پایان تاکید داشت: ما باید در مدرسه یک مرکز تربیت معلم کوچکی داشته باشیم و مدرسه ما چنین فضایی دارد در واقع کسانی که فرهنگیان درس میخوانند نیروی آموزش و پرورش می شوند و در مدارس ما تدریس نمیکنند برای همین تربیت معلم برای مدارس ما بسیار مهم است. کسانی که میخواهند در مدرسه ما معلم شوند یکسال در مدرسه کارآموزی میکنند و از سال بعد تدریس میکنند. کارآموز معلم هم یک سری کتاب میخوانند هم به صورت حضوری سر کلاس حضور پیدا میکنند تا تجربه کسب کند.
گزارش از مهسا احمدی
دیدگاه خود را بنویسید