ناگفته‌های خلبان امدادی از اقدامات نیکوکارانه در عملیات‌های هوایی
محمود عارفی؛ خلبان بالگرد اورژانس هوایی کشور با حضور در برنامه «بدون تعارف» با اشاره به اقدامات نیکوکارانه‌ خود، جست‌وجوی یک‌ساعته هوایی برای یافتن مصدوم را به علت احساس وظیفۀ فردی و خارج از قوانین شغلی دانست و گفت: این‌کار را تحت تأثیر ناتوانی در کمک به یکی از رزمندگان دفاع مقدس انجام می‌دهم.

 به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، برنامه «بدون تعارف» که یکی از بخش‌های خبر 20:30 است، شب گذشته 5 اردیبهشت به گفت‌‍وگو با محمود عارفی؛ خلبان بالگرد اورژانس هوایی کشور اختصاص داشت و عارفی در این برنامه درباره چرایی اقدامات نیکوکارانه‌اش در خدمت‌رسانی به مصدومان توضیحاتی ارائه کرد.

 این خلبان نیکوکار که سابقه حضور در دفاع مقدس به عنوان بسیجی و یکی از نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را دارد، علت اقدامات نیکوکارانه خود را خاطره‌ای تلخ اما تأثیرگذار از روزهای جنگ دانست و گفت: «من نکته‌ای را از زمان جنگ برای خودم معیار و سرلوحه قرار دادم و آن اینکه یک مجروحی را نتوانستم به عقب انتقال بدهم. شرایط سختی بود که منجر به اسارت یا قتل عام در خاک عراق می‌شد. رزمنده شهید گفت: برادر می‌روی، من را هم ببر و من شرمنده شدم، نتوانستم و 40 سال است که این مطلب با من است و آن رزمنده جلوی چشم من است. آن جمله را نمی‌توانم فراموش کنم، حالم را منقلب می‌کند. اینکه یک‌ ساعت در آسمان می‌چرخم تا مصدوم را پیدا کنم از همان‌جا نشأت می‌گیرد.» 

 در ماه‌های اخیر تصاویری از عملیات امداد و نجات تیم اورژانس هوایی منتشر شده است که در آن این خلبان، یک‌ ساعت برای جست‌وجوی مصدوم زمان می‌گذارد یا خودش برای همراهی با تیم درمان از هلی‌کوپتر پیاده شده و آن‌ها را یاری می‌کند. 

 عارفی در پاسخ به پرسشی درباره چرایی گردش یک‌ساعته، می‌گوید: «اصلاً مجبور به این‌کار نبودیم و حتی شاید بشود گفت از مرزهای قانونی خودمان هم یک‌مقداری عبور کردیم. با مسئولیت خودم رفتم چون اگر این‌ کار را نمی‌کردم، مصدوم از دست می‌رفت. ما وظیفه داریم در مختصاتی که داده‌اند، نهایتاً دو دور بزنیم. اگر مصدوم را پیدا نکردیم، بازمی‌گردیم ولی این سؤال برای من بود که اگر این مصدوم که آنجا است و دارد از دست می‌رود، خانواده من بود، چه‌کار می‌کردم؟ به‌خاطر همین نهایت تلاشم را کردم. حتی یک‌ ساعت هم طول کشید ولی شکر خدا پیدایش کردیم و نجاتش دادیم.»

 این خلبان باسابقه در پاسخ به پرسش دیگری درباره کمک به تیم پزشکی برای انتقال مصدوم اینطور پاسخ داد که: «این‌ کار وظیفه من نیست اما با توجه به اینکه به غروب می‌خوردیم و واقعاً تکنسین‌های ما خسته شده بودند، این‌کار را کردم.»


لطفا به این مطلب امتیاز دهید
Copied!

دیدگاه خود را بنویسید

  • {{value}}
این دیدگاه به عنوان پاسخ شما به دیدگاهی دیگر ارسال خواهد شد. برای صرف نظر از ارسال این پاسخ، بر روی گزینه‌ی انصراف کلیک کنید.
دیدگاه خود را بنویسید.
کمی صبر کنید...