به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، سازمان ملل متحد همزمان با «اجلاس جهانی معلولیت 2025» اعلام کرده است که اگرچه افراد دارای معلولیت حدود 16 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، اما هنوز هم طیفی از نابرابری‌های بهداشتی، از جمله مرگ‌های زودرس، پیامدهای سلامتی ضعیف‌تر، و خطر بیماری بالاتر را در مقایسه با جمعیت عمومی تجربه می‌کنند. «خانم محمد»، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد، در یک پیام ویدیویی به اجلاس جهانی معلولان در برلین اعلام کرد که فراهم کردن فرصت‌ها برای افراد دارای معلولیت مسئله حیثیتی، انسانی، حقوق بشری است.
از سوی دیگر صندوق کودکان سازمان ملل متحد، یونیسف نیز همزمان با اجلاس جهانی معلولان در برلین، در گزارشی اعلام کرد که افراد دارای معلولیت به‌طور میانگین ۱۴ سال کمتر از افراد بدون معلولیت عمر می‌کنند. این اختلاف در فقیرترین کشورها بیشتر است و به ۲۳ سال می‌رسد. در سطح جهانی، بیش از ۱,۳ میلیارد نفر با معلولیت زندگی می‌کنند که بیش از ۱۵ درصد جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند.
یکی از مشکلات بزرگ، دسترسی نابرابر به امکانات درمانی و وسایل کمکی مانند پروتزها یا ویلچرهاست. در کشورهای ثروتمند، نزدیک به ۹۰ درصد از افراد به این کمک‌ها دسترسی دارند، اما در کشورهای فقیر این رقم تنها ۱۱ درصد است. در مورد پرسنل پزشکی تفاوت‌ها فاحش است: در کشورهای ثروتمند، برای هر یک میلیون نفر بیش از ۹۰۰ فیزیوتراپ وجود دارد، در کشورهای فقیرتر این تعداد بسیار کمتر است.
اجلاس جهانی معلولان (Global Disability Summit -GDS)
اجلاس جهانی معلولان بر چگونگی بهبود زندگی افراد دارای معلولیت تمرکز دارد. هدف اجلاس جهانی معلولان، تقویت تلاش‌های جهانی برای تحقق بخشیدن به معلولیت در سراسر جهان است. این اجلاس به دنبال مکانیسمی است که طیف گسترده‌ای از ذینفعان را برای مشارکت و بحث در مورد مسائل مرتبط با معلولیت، گرد‌هم آورد. اجلاس جهانی معلولان با مشارکت، دولت‌ها، سازمان‌های جامعه مدنی، بخش خصوصی و افراد دارای معلولیت، به میزبانی اتحادیه بین‌المللی معلولین (IDA)، دولت آلمان و دولت اردن برگزارشده است و دولت‌ها، کسب‌وکارها، خیریه‌ها، اهداکنندگان و جامعه مدنی بنا داشته‌اند که آرزوهای معلولان را به اقدامات واقعی تبدیل کنند.
تعهدات یونیسف برای اجلاس جهانی معلولین (GDS)
یونیسف در اجلاس جهانی معلولین (GDS) تعهد کرده است که به تدریج مخارج بودجه سازمانی خود را برای شمول کودکان دارای معلولیت، هم در زمینه‌های توسعه‌ای و بشردوستانه افزایش دهد. طی پنج سال آینده، یونیسف متعهد شده که حداقل 50 کشور را با جمع‌آوری داده‌ها در مورد کودکان دارای معلولیت، مطابق با استانداردهای بین‌المللی، حمایت کند و این داده‌ها را از سطح کشورها برای «پایگاه‌های داده عمومی جهانی» جمع‌آوری کند.
علاوه بر این، یونیسف متعهد شده که بطور تدریجی مسئله معلولیت را در سراسر فعالیت‌های تحقیقاتی کودکان، مورد اولویت قرار دهد و با حمایت از دولت‌ها، بتواند حداقل پنج میلیون کودک دارای معلولیت را برای دسترسی به به فناوری‌های روز کمک کند. یونیسف می‌خواهد به تدریج سیستم‌های حمایت اجتماعی و حمایت از کودکان دارای معلولیت و خانواده‌های آن‌ها را در سیستم بشردوستانه و توسعه‌ای جهانی و ملی بگنجاند.
بحران معلولیت در مناطق جنگی
معاون دبیرکل سازمان ملل در اجلاس جهانی معلولان، بر آسیب‌پذیری مردمی که در مناطق درگیری مانند غزه، اوکراین و سودان زندگی می‌کنند، نیز اشاره داشته و خاطرنشان ساخته است که غزه در حال حاضر بیشترین تعداد کودکان قطع عضو در تاریخ معاصر جهان را تا کنون داشته است. به گفته این مقام بین‌المللی، افراد دارای معلولیت در هنگام درگیری‌ها چه در رسیدن به پناهگاه‌های امن و یا در دسترسی به خدمات با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند که نقض حقوق انسانی آنان است.
تحقیقات سازمان ملل نشان می‌دهد که معلولان، اغلب جزو اولین قربانیان درگیری هستند. معاون دبیرکل سازمان ملل متحد در روایت خود در پیام ویدویی به اجلاس جهانی معلولان، به داستان یک زن جوان فلسطینی به نام «مای» که برای سازمان ملل در غزه کار می‌کرد، اشاره داشت و گفت: معولیت اجازه نداد دیستروفی عضلانی یا ویلچر، رویاهای «مای» را محدود کند. وی یک دانشجوی ممتاز، یک توسعه‌دهنده نرم‌افزار برای سازمان ملل بود که در نوامبر 2023 به همراه خانواده‌اش کشته شد و که داستان او هنوز بر قلب‌های ما سنگینی می‌کند.
حمایت بین‌المللی افراد دارای معلولیت
حقوق افراد دارای معلولیت توسط معاهده‌ای که در سال 2006 در سازمان ملل متحد به تصویب رسید محافظت می‌شود. «کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت»، به عنوان اولین معاهده جامع حقوق بشر در قرن بیست‌و‌یکم به رسمیت شناخته می‌شود و حقوق کامل افراد دارای معلولیت را مشخص می‌کند.
پس از این کنوانسیون، تقریباً 90 درصد کشورهای در حال توسعه، قوانین یا سیاست‌هایی برای حمایت از آموزش برای افراد دارای معلولیت به اجرا گذاشته‌اند، اما با این حال تنها حدود یک‌سوم این کشورها مدارس قابل دسترسی برای معلولان ایجاد کرده‌اند و نیمی از افراد دارای معلولیت در همان کشورها، مشکلات زیادی را برای زندگی روزمره دارند.
منابع:
دیدگاه خود را بنویسید