فلسفه نیکوکاری
نیکوکاری بدون ایمان به خدا و عدالت، مصداق «هباءً منثورا» (گردوغبار پراکنده) است
/post-1691اسدالله رحمان‌زاده، استاد فلسفه کالج آمریکایی در بخش دوم گفت‌وگوی خود با خیر ایران گفت: نیکوکاری بدون ایمان به خدا، بدون تلاش برای عدالت و بدون مبارزه با کفر و فسق، ماندگار و اثرگذار نخواهد بود و طبق گفتۀ قرآن در روز قیامت، «هباءً منثورا» (فرقان، 23) یعنی مثل گرد و غبار پراکنده می‌شود.
محدودکردن نیکوکاری به صدقه، ناقص و برآمده از امپریالیزم است/ نیکوکاری با ایمان، عدالت و فهم سیاست کامل می‌شود
/post-1678استاد فلسفۀ کالج آمریکایی در گفت‌وگوی اختصاصی با خیر ایران با اشاره به دیدگاه‌های «پیتر سینگر» و «استیون پینکر» دربارۀ نیکوکاری اظهار کرد: نیکوکاری در غرب به نوعی به صدقه‌دادن محدود شده است و بر ایمان، عدالت و فهم سیاست مبتنی نیست.
جامعه، نیازمند نیکوکاریِ ساختاری است
/post-1515دکتر سیدسلمان صفوی از منظر فلسفه سیاسی و فلسفه اخلاق به «نیکوکاری ساختاری» باور دارد و معتقد است که نیکوکاری ساختاری یعنی بیشترین میزان ممکن از عدالت و قسط میان اعضای جامعه، فارغ از دیانت، جنسیت و نژادشان، توزیع شود که البته در جامعه طبقاتی امکان تحقق نیکوکاری ساختاری وجود ندارد.
محور نظام اخلاقیِ اسلام، احسان و نیکوکاری است / امور خیر در ایران باید بهینه شود
/post-1386آیت‌الله دکتر مصطفی محقق داماد در گفت‌وگوی تفصیلی با خیر ایران با بیان این که محور نظام اخلاقیِ اسلام، احسان و نیکوکاری است، گفت: منابع امور خیر در حال هدررفت است و باید برای بهینه‌شدن آن، طرحی ترسیم کرد و چاره‌ای اندیشید.
نیکوکاری در دیدگاه ارسطویی فلسفه هنر
/post-654از دیدگاه ارسطو، کنش‌های نیکوکارانه زمانی واقعاً نیکوکارانه هستند که آگاهانه و اختیاری و با رعایت حد وسط انجام شده باشند. او، بخشش بیش از حد که موجب فقر انسان شود و شجاعت بیش از حد در میدان جنگ را مصداق نیکوکاری و خیرخواهی نمی‌داند.