به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران به نقل از سرویس هنر خبرگزاری مهر، مستند «آن روز که سنگ بارید» به تهیه‌کنندگی احمد شفیعی و کارگردانی سعید صادقی سرارودی محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که در خانه مستند تهیه و تولید شده و در بخش آوینی هجدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد.
«آن روز که سنگ بارید» مستندی است که اگرچه با دغدغه شخصی کارگردانش شروع می شود، اما رد یک بی عدالتی اجتماعی را پی می‌گیرد. مستند از روزهای خوش گذشته شروع می‌کند؛ دهه‌ها و سال‌هایی که آدم‌ها در ماشین‌های غیراتومات و دنده‌ای به هم فشرده می‌شدند؛ سفر می‌رفتند و اتفاقاً بسیار خوش می‌گذراندند. به‌عبارتی شروع فیلم خاطره‌ای است از سفرهای دهه ۶۰ و ۷۰ و در ادامه همه‌گیر شدن دوربین‌های هندی‌کم و لذت فیلم‌برداری و ثبت خاطرات با آن‌ها.
این مقدمه ورود به قصه زندگی خانواده‌ای است که دهه‌ها عازم سفر شمال شده‌اند و هرگز در این راه احساس خطر نکرده‌اند، اما وقوع یک حادثه متاخر همه چیز را عوض کرده و نگاه همه آنان را تغییر می‌دهد. پدر و مادر میانسالی در مسیر جاده شمال با سقوط سنگ بر ماشینشان شوکه و دچار خسارتی به بدنه ماشین می‌شوند؛ این دستاویز پسر مستندسازشان برای دنبال کردن موضوع شده و در اینجاست که او با ابعاد تازه‌ای از این حادثه و پرتکرار بودن آن مواجه می‌شود.
در حالی که هیچ سازمانی مسئولیت خود را در این آسیب‌ها برعهده نمی‌گیرد، مستندساز دچار پاس‌کاری بین سازمان‌ها و نهادها می‌شود، اما در می‌یابد که خانواده او کمترین آسیب را از بحران دیده‌اند. بلکه بسیارند آدم‌هایی که بر اساس اتفاقی مشابه به شکل دردناکی از دنیا رفته‌اند و اگرچه هنوز هم این منطقه از جاده چالوس مخاطره آمیز و آبستن تکرار چنین حوادثی است، اما پاسخ‌گویی در صورت وقوع سانحه وجود ندارد.
«آن روز که سنگ بارید» سرشار است از مواجهه‌های اخلاقی که هرکدام فیلم‌ساز و مخاطب را به چالش می‌کشند. بامزه‌ترین این چالش‌ها جایی است که مستندساز و پدرش در مورد مقایسه تنظیم شکایت دروغین برای بیمه و صدور گواهی پزشکی غیرواقعی برای دانش آموزانی که به هرشکل مدرسه را دور زده‌اند، بحث می کنند و پدر به عنوان یک پزشک بااخلاق مورد اول را دزدی و مورد دوم را موضوعی که به کسی آسیبی نمی‌زند، عنوان می‌کند و عدم تایید پسر مستندساز با این تعبیر و یکی خواندن آنان مخاطب را هم به تامل وامی دارد.
آدم‌های این قصه نمونه‌ای از انسان‌های شریفی‌اند که همواره دوراهی‌های زندگی را به هدایت اخلاق پشت سر می‌گذارند. یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که این مستند و کارگردان و قصه دنبال می‌کنند، دعوت دیگران به نگاه دوباره و عمیق دیدن موضوعات است؛ زنی که زنده ماندن خود را هدیه‌ای دوباره می‌داند، مردی که خسارت مادی دیدن را صدقه‌ای قابل گذشت می‌داند و فرزندی که نمی‌خواهد به‌صرف زنده ماندن پدرو‌مادرش از احقاق حق دست بکشد.
این مستند تلنگری است بر مسئولیت شهروندی که گاهی کوتاه نیامدن از یک حق می تواند به تصویب یا اجرای بهتر قانون برای خود و دیگران منجر شود. البته «آن روز که سنگ بارید» می‌توانست در زمانی کوتاه‌تر و به شکلی جذاب‌تر روایت شود و برای اکران عمومی بهتر است که برخی پلان‌های غیرضروری که حذفشان آسیبی به روایت نمی‌زند، از این فیلم برداشته شوند.
دیدگاه خود را بنویسید