آشنایی با نیکوکارانِ سرزمین هفتاد و دو ملّت
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، قسمت دوم اپیزود بیست‌و‌چهارم پادکست نیک‌آوا - نخستین پادکست در زمینه خیر و نیکوکاری- با عنوان «کشور تضاد‌ها و تفاوت‌ها» در ادامه قسمت پیشین به بررسی روابط ایران و هند در زمینه زبان و ادب فارسی می‌پردازد و به معرفی فعالیت‌های چهره‌هایی، چون منشی نولکشور و خاندان تاتا در هند و مادر ترزا و نرگس کلباسی در دوره متأخر می‌پردازد.
منشی نولکشور (نوال کیشور) در سال ۱۲۷۵ ق. اولین چاپخانه خود را راه‌اندازی کرد که هرچند در آغاز تنها به انتشار روزنامه می‌پرداخت، اما اندک‌اندک چاپ کتاب به زبان‌های مختلف از جمله فارسی، اردو، سانسکریت و... را نیز در دستور کار خود قرار داد و با توسعه فعالیت‌های خود، شعبه‌های دیگری نیز در دیگر شهر‌های هندوستان ازجمله لاهور، کامپور، کلکته و ... برپا کرد. او به طور خاص به گسترش زبان و ادبیات فارسی با انتشار آثاری، چون گلستان و بوستان سعدی، دیوان حافظ، شاهنامه و ... کمک مؤثری کرد و وی را به علت میزان بالای تأثیرگذاری به «امپراطور کتاب» شهره ساخت. با فعالیت‌های افرادی، چون نولکشور امکان انتشار و معرفی آثاری، چون کلیله و دمنه که ازجمله میراث مشترک ایرانی و هندی است، نیز فراهم شد.
یکی دیگر از چهره‌های معرفی‌شده در این‌قسمت، «مادر ترزا» و «نرگس کلباسی» است که هردو در زمینه کمک به فقرا و بینوایان در هند فعالیت کردند.
دختر جوان اهل آلبانی که به «مادر ترزا» شهرت یافت، بعد از فوت پدر به فعالیت‌های خیرخواهانه روی می‌آورد و در سال ۱۹۳۷ م. پس از سال‌ها زندگی در هندوستان و عضویت در جمعیت خیریه خواهران لورتا به سمت کلکته و زاغه‌نشینان آن می‌رود. وی اوج فعالیت‌های خود را در زمان جنگ جهانی دوم و قحطی بزرگ هندوستان و سپس جنگ میان هندو‌ها و مسلمانان انجام داد.
مادر ترزا که تمام باقی عمر خود را در میان مردم شهر‌های بنگال، کلکته و دارجلینگ سپری کرد، ساکنان این‌نواحی را فقیرترین فقرا قلمداد نموده و باور داشت که پیام خداوند برای وی آن است که به مردم این مناطق خدمت کند. وی در سن ۴۰ سالگی در سال ۱۹۵۰ م. جمعیت خیریه مادر ترزا را راه‌اندازی کرد که فعالیت‌های خیرخواهانه آن با تمرکز بر کودکان یتیم، ناخواسته و بیمار ذهنی و جسمی بود. با این‌حال این مرکز کمک‌های نیکوکارانه بسیاری در زمان بروز بیماری جذام ارائه داد و به همین‌دلیل شهرکی به نام «صلح» برای زندگی جذامیان احداث کرد. مادر ترزا در اواخر عمر خود در سال ۱۹۹۰ م. سعی کرد که فعالیت‌های نیکوکارانه خود را به خارج از هندوستان و کشورهایی، چون روسیه، مجارستان و زادگاهش آلبانی نیز گسترش دهد. وی در سن ۸۶ سالگی از دنیا رفت و به مناسبت یادبود صدسالگی‌اش دولت هند سکه‌ای پنج‌روپیه‌ای با تصویر وی ضرب کرد و در سال ۲۰۱۶ م. نیز به عنوان قدیس نامبردار گشت. از دیگر موفقیت‌های وی، دریافت جایزه صلح نوبل در ایام زندگی‌اش بود.
چهره دیگر خیرخواه معرفی‌شده در این‌قسمت، نرگس کلباسی کنشگر مدنی جوان ایرانی است که با استفاده از ارئیه پدری و پس از سفر به مالدیو و سریلانکا، با تأسیس مؤسسه «پریشان» به فعالیت در زمینه کودکان یتیم و معلول پرداخت، اما با مرگ یکی از کودکان در اردوی تفریحی دچار مشکل قضایی شد و پس از کمک دولت‌های ایران و انگلستان به ایران بازگشته و مدتی مشغول فعالیت بود.
معرفی موفقیت‌های پارسیان (زردشتیان) هند از دیگر قسمت‌های این‌اپیزود است که در آن شنونده با فعالیت‌های جمشید و رستم تاتا در هند به عنوان مؤسسان کمپانی تاتا از بزرگ‌ترین کمپانی‌های خودروسازی هند به کوتاهی آشنا می‌شود.
بخش دیگر این‌اپیزود که به صورت گذرا اشاراتی درباره روابط فرهنگی دوسویه ایران و هند دارد، تأثیر ایرانیان مهاجر در شبه قاره است که شماری از رسومات ازجمله رسم اطعام فقیران را با خود به هندوستان برده و رایج کرده‌اند.