به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران؛ دهم ماه مبارک رمضان مصادف با بیست‌و‌یکم اسفندماه سال 1403 هم‌زمان با سالروز درگذشت همسر گرامی پیامبر اسلام، حضرت خدیجه (س) است. به این مناسبت بر آن شدیم تا با تأکید بر سیره نیکوکارانه آن بانوی بزرگ، روایتی از برخی فرازهای زندگی ایشان ارائه دهیم که در ادامه می‌خوانید: 

 تولد، خانواده و القاب

 از او با القاب بسیاری چون «طاهره» «مبارکه»، «سیده نساء قریش»، «راضیه»، «مرضیه» و «زکیه» و «ام المؤمنین» یاد شده است. 

خدیجه بنت خُوَیلد بن اسد بن عبدالعزی بن قصی قرشی اسدی، نخستین همسر پیامبر گرامی اسلام، نخستین بانوی مسلمان و مادر حضرت فاطمه زهرا (س) که نسل رسول‌الله (ص) از طریق ایشان تداوم یافت، به اعتقاد بسیاری از مورخان، 68 سال پیش از هجرت (15 سال پیش از عام‌الفیل) در شهر مکه ولادت یافت و بنابراین در هنگام ازدواج با پیامبر گرامی اسلام، پانزده‌سال از آن حضرت مسن‌تر بود و چهل‌سال داشت. (6) گرچه برخی نیز در این نقل‌ها تشکیک کرده‌اند و سن خدیجه را در هنگام ازدواج با پیامبر، کمتر دانسته‌اند.

 انفاق مال در راه گسترش اسلام

 مورخان از حضرت خدیجه (س) به عنوان بانویی ثروتمند و بازرگان یاد کرده‌اند که شترهای فراوانی در کاروانهای متعدد، اموال تجاری او را به مراکز اقتصادی جهان آن روز از یمن، مصر، شام، طائف، عراق، بحرین، عمان، حبشه، فلسطین و... حمل و نقل می‌کردند. 

از رسول خدا (ص) نقل شده است که فرمود: «هیچ مالی هرگز به من سود نبخشید آن‌گونه که ثروت خدیجه به من سود بخشید.» ازجمله موارد مصرف این مال می‌توان به کمک پیامبر اسلام به مسلمانان تهیدست اشاره کرد که اموال آن‌ها توسط مشرکان مصادره شده بود. همچنین روایت شده است که بخش عمده‌ای از ثروت آن بانو در زمان محاصره اقتصادی مسلمانان در شعب ابی‌طالب به اتمام رسید و صرف امورات مسلمانان شد.

 جمله‌ای به رسول‌الله (ص) منسوب است که به همین مناسبت فرموده‌اند: «ما قام الاسلام الا بسیف علی و ثروه و خدیجه؛ اسلام جز به شمشیر علی علیه السلام و ثروت خدیجه سلام الله علیها برپا نشد.» تأثیر ثروت این بانوی نیکوکار بر سرنوشت اسلام آنچنان بود که برخی از مفسران اسلام ازجمله شیخ صدوق و نصر بن محمد سمرقندی از مفسران اهل سنت با اشاره به روایتی از ابن‌عباس در ذیل آیه «وَ وَجَدَکَ عائِلاً فَاَغْنی‌» مراد از این آیه را بی‌نیاز کردن پیامبر (ص) توسط اموال حضرت خدیجه دانسته‌اند.

 وفات حضرت خدیجه (س)

 اندک‌زمانی پس از شکست محاصره اقتصادی مشرکان علیه پیامبر و مسلمانان، این بانوی نیکوکار، در دهم رمضان سال دهم بعثت به فاصله سه‌روز پس از وفات ابوطالب، عموی رسول‌الله و حامی دیگر اسلام درگذشت. این مصیبت چنان بر پیامبر گران آمد که فرمود: «این روزها، بر این امت دو مصیبت وارد شده که نمی‌دانم به کدامیک از آن دو بیتاب‌ترم»، از این‌رو آن سال را «عام‌الحزن» نامیدند. 

منابع: 

*ویکی فقه

*پایگاه تخصصی حضرت خدیجه (س)

گردآوری از زهرا حاتمی