به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، دکتر عبدالرحیم حزینی؛ مدیرعامل شبکه ملی سرطان در میزگرد تخصصی «بررسی فرصت‌ها و چالش‌های مؤسسات نیکوکاری مرتبط با حوزۀ سرطان» که با همت پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران و با همکاری شبکۀ ملی سرطان برگزار شد، به ایراد سخن پرداخت.

  دکتر عبدالرحیم حزینی در این نشست بیان کرد: یکسری نکاتی وجود دارد که اگر مسئولان بدانند شاید بتوانیم در عمل، آن سرطان‌هراسی و عوارض و آسیب‌های وابسته به سرطان را کم کنیم. سرطان در ایران در حال دوبرابر شدن است و پیش‌بینی می‌شود که امسال 160 هزار نفر مبتلا به سرطان باشند که کیس‌های جدید محسوب می‌شوند. سرطان فقط یک بیماری نیست. مسئولان باید بدانند اگر به درمان سرطان کمک کنند، شاید ده‌ها و صدها آسیب و ضرر و عوارض اجتماعی، خانوادگی، مالی و ... کاهش می‌یابد. بنابراین یک بیمار مبتلا به سرطان مانند بمب، سیل و آتشفشان در خانه است و ممکن است ماه‌ها و سال‌ها طول بکشد تا یک بیمار خوب بشود یا متأسفانه خوب نشود و از دنیا برود. اولین آسیبی که حس می‌کنم در بیماران وجود دارد، سرطان‌هراسی است. دولت و نظام سلامت و کشور ما برعکس کشورهای مختلف، در زمینه سرطان، هزاران میلیارد هزینه می‌کند اما خروجی آن آنطور که باید باشد نیست. 

 در میان مردم سرطان‌هراسی وجود دارد

 حزینی در ادامه افزود: در وهله اول باید تأکید کنم که می‌شود جلوی بیماری سرطان را گرفت. من با خانواده‌های بیماران مبتلا به سرطان که صحبت می‌کنم اکثراً از دکتر، پرستار، بیمارستان و آزمایش‌های پیشگیری و غربالگری و کنترل سرطان دوری می‌کنند و انجام نمی‌دهند؛ یعنی یک خاطره و ترومای شدیدی در بازماندگان است که برای یک نفر و دو نفر هم نیست. ما با کمک مکسا، چندین سال است که بحثمان حمایت از خانواده بیمار است و فقط بیمار را نمی‌بینیم، بلکه خانواده بیمار نیز هرروز با ما در تماس است. اما پزشکان دیگر و انجمن سرطان یا دیگر دست‌اندرکاران، هیچ اطلاعی از ضایعات و عوارض و آسیب‌هایی که به دنبال یک بیمار مبتلا به سرطان ایجاد می‌شود ندارند.

 مدیرعامل شبکه ملی سرطان اظهار داشت: بنابراین ما می‌دانیم که چقدر سرطان دارد از خودش ضایعات برجا می‌گذارد. پیش‌بینی می‌شود که در ایران حدود 500 تا 800 هزار نفر درگیر سرطان هستند. البته ثبت سرطان ما دقیق نیست و هیچ کشوری هم در دنیا نمی‌تواند ثبت سرطانش را صد درصد دقیق ارائه دهد و در ایران نیز در آمار و ارقام اشکالاتی وجود دارد اما با این حال پیش‌بینی می‌کنیم که امسال حدوداً 160 هزار نفر مبتلا به سرطان شده‌اند. این را اگر ضرب در پنج یا 10 بکنیم رقم قابل توجهی می‌شود. به بیان دیگر اگر در کشور ما 700 تا 800 هزار بیمار مبتلا به سرطان داشته باشیم و اگر این عدد را ضرب در 10 بکنیم که اطرافیان بیمار هستند، می‌شود هشت میلیون نفر که اعم از افراد عادی و مبتلا به سرطان است. حال این افراد مبتلا به سرطان ممکن است برای 10 سال قبل یا سه سال قبل یا امسال باشند. 

 مشکلات موجود در زمینه احیا یا عدم احیای بیماران

 وی تصریح کرد: متأسفانه حتی در زمینه فوت بیماران نیز در بیمارستان‌ها مشکل داریم و بزرگ‌ترین هزینه در بیمارستان‌های دولتی کشور در زمینه آی‌سی‌یو است. متأسفانه حق احیا کردن یا نکردن بیمار را نداریم و این قانون چند سال است که حل نشده است. من در این زمینه با مسئولان، نمایندگان مجلس و حتی مراجع تقلید قم صحبت کردم و گفتم مریضی که 100 درصد لاعلاج است، چرا باید در بیمارستان باشد؟ این فقط یکی از مشکلات است. من فکر می‌کنم سالانه 70 هزار نفر دارند فوت می‌شوند. شما ببینید چقدر به دنبال فوت بیماران هزینه‌های بیهوده می‌کنیم و هیچ کسی حق ندارد که این بیمار را که قطعاً می‌میرد، احیا نکند و به این وسیله هزینه اضافی درست نکند. مریضی که متاستاز مغری، کبد، ریه یا کلیه دارد و ارگان‌های حیاتی‌اش کاملا از بین رفته است، باز هم وقتی ایست قلبی می‌کند، مجبوریم در بیمارستان هر روز او را احیا کنیم.

 حزینی گفت: بنابراین، اگر همین امروز بتوانیم این مسئله را به گوش مسئولان برسانیم خیلی خوب می‌شود؛ یعنی باید برویم و در مجلس صحبت کنیم و دست‌به‌دست هم دهیم تا کار را اصلاح کنیم و بگوییم اگر مریض با متاستازهای پیشرفته فوت کرد، دیگر او را احیا نکنیم. مراجع تقلید 10 سال قبل گفتند از نظر شرعی این کار اشکالی ندارد. من با مراجع تقلید در قم در این زمینه صحبت کردم که مریضی که 100 درصد لاعلاج است، چرا باید تخت آی‌سی‌یو را پُر کند؟ او را احیا می‌کنند اما سه یا پنج روز دیگر از دنیا می‌رود. این در حالی است که نباید پروسه مرگ را در این بیماران طولانی کرد. البته من خواستم مسئولان نظام سلامت را تحریک کنم که امسال یا سال آینده بتوانیم این مسئله را حل کنیم که اولین یا مهم‌ترین مسئله است.

 مدیرعامل شبکه ملی سرطان تصریح کرد: دلیل اینکه روی این موضوع تأکید می‌کنم این است که هزینه‌های سرطان در ایران نسبت به ترکیه و کشورهای منطقه و حتی کشورهایی نظیر ایتالیا، دو تا سه برابر بیشتر است؛ یعنی هزینه‌ها را بیهوده انجام می‌دهیم. 70 هزار تخت آی‌سی‌یو اگر برای یک روز تا یک ماه پُر شود تا مریض فوت کند و در واقع با این کار به زور این مریض زنده نگه داشته شود، طبیعی است که هزینه‌ها افزایش می‌یابد. من فقط خواستم این پیام را در این نشست بدهم که باید این مشکل را اصلاح کرد.