به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، شصت‌وهشتمین نشست «یک چای، یک تجربه»، دوشنبه ۲ مهرماه با حضور یوسف اصلانی؛ مدیرعامل مؤسسۀ «بهشت امام رضا (ع)» و جمعی از فعالان اجتماعی و نمایندگان خیریه‌ها و سمن‌ها در محل آکادمی خیر ایران برگزار شد.

 اصلانی در ابتدای جلسه ضمن ابراز خشنودی جهت حضور در این نشست، در خصوص تأسیس مؤسسه بهشت امام رضا (ع) گفت: مؤسسه بهشت امام رضا (ع) ب صورت شبانه‌روزی از کودکان معلول، ایتام و سالمندان رهاشده نگهداری می‌کند. حدود ۲۴ سال است که در حال فعالیت هستیم.

 معیار پذیرش در مؤسسه بهشت امام رضا (ع)

 وی در پاسخ به این پرسش که معیار شما برای پذیرش افراد در مؤسسه بهشت امام رضا (ع) چیست؟ توضیح داد: مجموعه بهشت امام رضا (ع) در سال ۱۳۷۸ شروع به فعالیت کرد و در آن زمان فقط از ایتام نگهداری می‌کرد و این روند تا سال ۱۳۸۷ ادامه یافت. در سال ۱۳۸۷ به دلیل اتفاقی که برای بنده رخ داد و متوجه موضوعی شدم، مجموعه بهشت امام رضا (ع) را به بچه‌های معلول، سالمندان و کسانی اختصاص دادم که هیچ مجموعه، ان‌جی‌او یا حتی سازمانی مسئولیت نگهداری از آن‌ها را نمی‌پذیرفت. بچه‌هایی که معلولیت‌ها و بیماری‌های شدید دارند و رها شده‌اند یا حتی سالمندانی که رها شده‌اند و هیچ‌کس از آن‌ها نگهداری نمی‌کند، بهشت امام رضا (ع) با دیده منت پذیرای آن‌ها است.

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) در پاسخ به این پرسش که گردش مالی مؤسسه به چه صورتی است؟ بیان کرد: در حوزه کار خیر معتقدم که ان‌جی‌اوها دستشان در جیب خداست و به هر شکلی که برای جامعه هدفشان هزینه کنند، خدا آن را به آن‌ها برمی‌گرداند. اگر کم بخواهند، خدا روزی کم می‌دهد و اگر زیاد و خوب بخواهند، خدا زیاد و بی‌پایان می‌دهد. در این ۲۴ سال با همین شعار جلو رفتم و عمل کردم و در نهایت بهشت امام رضا (ع) مدل نگهداری از معلولان و سالمندان را در کشور تغییر داد؛ یعنی قبل از اینکه مجموعه ما دست‌به‌کار شود، همه شاهد بودیم که بچه‌های معلول و سالمندان در خانه‌های قدیمی نگهداری می‌شدند و از امکانات رفاهی و وسایل زیبا برخوردار نبودند، اما بهشت امام رضا (ع) خانه‌های زبیا و تمیز بزرگی را برای بچه‌های معلول ساخت و شیوه نگهداری از معلولان را به این سبک تغییر داد. به دلیل اینکه معتقدم بچه‌های معلول و سالمندان باید در مکان‌های خوب و با تجهیزات رفاهی خوب زندگی کنند، در عمل چنین شرایطی را برایشان فراهم کرده‌ام. 

 اصلانی در ادامه افزود: همچنین گردش مالی مؤسسه ما بسیار بالا است. دوستانمان در هیئت‌مدیره و هیئت‌امنا، بعضی مواقع تصمیم می‌گیرند که برای سال آینده برنامه‌ریزی مالی داشته باشند؛ مثلاً بنویسیم که چه مقدار پول تا آخر این سال برای مؤسسه نیاز داریم و طبق آن مبلغ برنامه‌ریزی کنیم. اما از همان لحظه اول پشیمان می‌شوند؛ زیرا رقمی که بر روی برگه می‌بینند، بسیار بالا است. مجموعه ما روزی دو هزار وعده غذایی به افراد اختصاص می‌دهد و اگر بخواهیم فقط هزینه غذای یک سال مجموعه را حساب کنیم قطعا عدد بسیار بالایی است. پس در نتیجه تصمیم می‌گیریم بدون برنامه‌ریزی مالی جلو برویم و معتقدم خدا خودش روزی این افراد را می‌رساند. مهم این است که ما برای جامعه هدفمان خوب بخواهیم.

 هرچه برای خود می‌پسندیم برای جامعه هدفمان هم می‌پسندیم

وی تصریح کرد: بعضی مواقع در بین برخی از دوستان می‌بینم که سبد کالا یا حتی جهیزیه‌ای برای افراد در نظر می‌گیرند که بسیار کیفیت پایینی دارد. آن‌ها می‌گویند با ۶۰ میلیون تومان جهیزیه تهیه می‌کنیم. اما مگر چنین چیزی ممکن است؟ آیا برای اعضای خانواده خودشان هم چنین چیزی را می‌خواهند؟ قطعاً چنین نیست. در  مؤسسه بهشت امام رضا (ع) بهترین امکانات را برای افراد می‌خواهیم و خدا هم واقعاً کمک می‌کند و روزیِ این افراد را می‌رساند؛ بنابراین به تمام ان‌جی‌اوها پیشنهاد می‌کنم که هر آنچه برای خودتان می‌پسندید برای جامعه هدفتان نیز بپسندید. در مؤسسه بهشت امام رضا (ع) اعضای هیئت‌مدیره و هیئت‌امنا هر چیزی که در خانه خودشان مصرف می‌کنند به مجموعه هم می‌دهند و قطعاً اگر چنین نگاهی بر مجموعه‌ای حاکم باشد، خدا خودش روزی می‌رساند. مجموعه بهشت امام رضا (ع) برنامه‌ریزی مالی ندارد و به مدیریت علمی هم چندان اعتقاد ندارم. همچنین باید بگویم که ما در این 20 سال یکبار گلریزان برگزار کردیم و واقعا کار خدا است که موسسه از پس این همه هزینه برمی‌آید.

 اصلانی در پاسخ به این پرسش که آیا برند شخصی شما در تأمین هزینه‌ها توسط خیرین نقش دارد یا نه؟ گفت: تمام این مسائل ظاهر ماجرا است و بنده بدون بچه‌های بهشت امام رضا (ع) هیچ فرد خاصی نیستم. در واقع این بچه‌های بهشت امام رضا (ع) هستند که برند و خاص‌اند. بالاتر از امام علی (ع) که در جهان نداریم. ایشان به قدری به ایتام توجه می‌کرد که حد نداشت؛ تا جایی که روزی کودکی یتیم بر دوشش سوار بود و با او بازی می‌کرد. صحابه خدمت ایشان رسیدند و گفتند شما امام (ع) هستید و نباید دیگران بر دوش شما سوار شوند، اما حضرت (ع) فرمودند: تنها چیزی که مهم است لبخند آن کود‌ک است. به خنده‌های بچه‌های یتیم خیلی اعتقاد دارم و معتقدم تأثیر حیرت‌انگیزی در زندگی دارد و خنده‌های این کودکان در زندگی برایم بسیار ارزشمند است.

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) اظهار داشت: هر کاری که با اخلاص انجام شود، تعهد به همراه می‌آورد؛ یعنی کمک به ایتام و سالمندان یک تعهد به همراه دارد و اگر فرد به این تعهد پایبند باشد، تمام اهداف خیریه یا مؤسسه محقق می‌شود. یک روش جدید در مدیریت خیریه پیشنهاد می‌کنم که عبارت از روش معنوی است و اگر روش علمی و معنوی مکمل همدیگر باشند بسیار عالی خواهد بود.

 اصلانی در پاسخ به این پرسش که آیا پروژه مشترکی با ان‌جی‌اوهای دیگر انجام داده‌اید؟ اظهار کرد: جنس کار ما از بقیه ان‌جی‌اوها متفاوت است و مدل کار مؤسسه ما با مؤسسات خدمات‌دهی تفاوت دارد. بر این اساس تا امروز پروژه مشترکی با هیچ مؤسسه دیگری انجام نداده‌ایم اما با مؤسساتی که در حوزه نگهداری فعالیت می‌کنند ارتباط داریم؛ چون بنده رئیس کانون مراکز شبه‌خانواده هستم. ۷۰۰ مجموعه در این کانون عضویت دارند و همه باهم مرتبط هستیم و اطلاعات مجموعه‌ها را با همدیگر به اشتراک می‌گذاریم و از مجموعه‌های همدیگر بازدید می‌کنیم. به همین دلیل در حوزه کار مؤسسه خودمان با مؤسسه‌های دیگر، آشنایی و ارتباط داریم.

 وی دربارۀ طرح فرزندپذیری بیان کرد: معتقدم هر جایی که زندگی در جریان باشد و انسان‌هایی کنار همدیگر زندگی کنند که هیچ ارتباطی به یکدیگر نداشته باشند؛ مانند پادگان سربازی، خوابگاه دانشگاه، حوزه علمیه و مراکز نگهداری سالمندان، زندگی زیبایی جریان ندارد. اینکه این همه روح در یک مکان و به وسیله زور کنار همدیگر زندگی کنند، حتی اگر بهشت امام رضا (ع) با تمام امکاناتش باشد هم زیبا نیست.

 همۀ کودکان معلول و سالمندان باید خانواده داشته باشند

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) اذعان کرد: معتقدم تمام این بچه‌ها و حتی سالمندان باید خانواده داشته باشند. سال‌ها پیش در بهزیستی یک طرحی ارائه دادم که کودکان و سالمندان را به خانواده‌ها بسپاریم. این طرح جمع شد و در نهایت یک قسمت کوچکی از آن به اجرا درآمد که شامل همین موضوع فرزندخواندگی می‌شود. مؤسسه بهشت امام رضا (ع) در واگذاری بچه‌ها مجوزی ندارد. در واقع ان‌جی‌اوها امانتدار اداره بهزیستی‌اند و مؤسسه ما نمی‌تواند فرزندخوانده به کسی بدهد. ما فقط می‌توانیم ایده‌ها و طرح‌هایمان را به بهزیستی ارائه دهیم و بهزیستی با اساتید محترم و بالادستی‌ها مشورت می‌کند و در نهایت قانون را به صورت یک بخشنامه به ما می‌دهند تا اجرا کنیم.

 اصلانی بیان کرد: طرح اولیه‌ای که به بهزیستی دادیم این بود که در حال حاضر سرانه نگهداری هر کودک و سالمند در مراکز خیریه بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان در ماه است و در مراکز دولتی این مبلغ به ۵۰ میلیون تومان می‌رسد. ما گفتیم که آن سالمند یا بچه را نه به‌ صورت فرزندخوانده بلکه با پرداخت حقوق ماهانه به یک خانواده بسپاریم؛ یعنی اگر موسسه بهشت امام رضا (ع) در ماه برای یک سالمند ماهانه ۳۰ میلیون تومان هزینه می‌کند ما این ۳۰ میلیون تومان را ماهانه به یک خانواده پرداخت کنیم تا آن خانواده از سالمند نگهداری کند. این طرح اجرایی نشد اما تصمیم داشتم که اگر این طرح اجرایی شود تمام این مراکز نگهداری جمع شوند. این طرح مزایای زیادی داشت؛ هم برای سالمند و بچه‌هایی که صاحب خانواده می‌شوند و هم برای خانواده‌‌هایی که مشکلات مالی دارند.

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) دربارۀ شرایط فرزندخوانده‌ها در ایران گفت: فرزندخوانده در کشور ما به صورت نامطلوبی جا افتاده است. در ایران ما نمی‌رویم که مشکلات یک بچه را حل کنیم، بلکه آن بچه را می‌آوریم که مشکلات زندگی ما را حل کند و خانواده‌هایی که بچه‌دار نمی‌شوند به سراغ فرزندخواندگی می‌روند تا مشکلات خودشان را حل کنند و زمانی که می‌خواهند بچه‌ها را به فرزندخواندگی بگیرند، دست به انتخاب می‌زنند؛ یعنی یک بچه زیبا، سالم و با جنسیت دل‌خواهشان انتخاب می‌کنند و بچه‌هایی را هم که کسی قبول نمی‌کند، در مراکز نگهداری مانند بهشت امام رضا (ع) می‌مانند. در واقع این مدل فرزندخواندگی گزینش می‌کند و تعداد قابل‌توجهی بچه در مراکز نگهداری باقی می‌ماند. به همین دلیل بنده مخالف فرزندخواندگی و موافق پرداخت حقوق به خانواده‌ها جهت نگهداری از بچه یا سالمندان هستم.

 طول عمر در خانۀ سالمندان به چهار سال رسیده است

 اصلانی تصریح کرد: در بعضی از مراکز نگهداری ما ۹۰۰ نفر در یک مجموعه زندگی می‌کنند و این افتضاح است؛ زیرا این افراد روح دارند و صرفاً غذا و جای خواب نمی‌خواهند، اما با این تعداد چه کسی می‌تواند نیازهای روحی این افراد را برطرف کند؟ قطعاً کسی نمی‌تواند به نیازهای روحی ۹۰۰ نفر توجه کند، در حالی که این افراد از یک آغوش رها شده‌اند و به دنبال همان آغوش و محبت هستند، نه صرفاً غذا و جای خواب. به دلیل همین مشکلات عاطفی است که طول عمر در خانه سالمندان نهایتاً به چهار سال رسیده است. پس هر چقدر که تعداد افراد کمتر باشد، رسیدگی بیشتر است و بهتر این است که این حدود چهار سال را یک خانواده از سالمند نگهداری کند و ماهی ۳۰ میلیون تومان هم دریافت کند و بنده به همراه مددکاران مدام به آن‌ها سر بزنیم و رسیدگی کنیم.

 وی بیان کرد: متأسفانه بهزیستی این طرح را قبول نکرد و همان طرح فرزندخواندگی را اجرا کرد. در واقع این طرح برای سالمندان به طور کامل رد شد و برای بچه‌ها هم به صورت ناقص اجرا شد. همانطور که گفتم در کشور ما خانواده‌ها به دنبال بچه‌های زیبا هستند و خیلی از بچه‌های مؤسسه ما به دلیل معلولیت‌های متفاوت، آن شرایط و مطلوبیت را برای خانواده‌ها ندارند. اما اگر یک انگیزه مالی برای خانواده‌ها وجود داشته باشد، شرایط فرق می‌کند و مؤسسه و بهزیستی می‌توانند به طور مدام بر روی عملکرد آن خانواده نظارت کنند. این طرح بسیار مطلوب بود؛ به نحوی که هم مشکلات مالی یک خانواده و هم مشکلات عاطفی یک بچه حل می‌شد و از سوی دیگر، این‌همه ساختمان‌ و تجهیزاتی که مورد استفاده مؤسسه‌ها هستند به گونه‌ای تخلیه می‌شد و این امکان به وجود می‌آمد تا از این ظرفیت در زمینه‌های دیگری بهره‌برداری شود.

 روایتی از تأسیس مؤسسه بهشت امام رضا (ع)

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) در پاسخ به این پرسش که جریان ورود شما به این مسیر چه بوده است؟ گفت: در جنوب تهران متولد شدم و فوق‌العاده بچه فعالی بودم. بزرگ شدم، ازدواج کردم و به خدمت سربازی رفتم. پس از اینکه از سربازی برگشتم، به همراه چند تن از دوستان وارد کسب‌وکاری شدیم و به اتفاق بقیه دوستان، قرار شد به صورت ماهیانه مبلغی از درآمد خودمان را صرف کار خیر کنیم. اینکار را مدت‌ها انجام دادیم تا اینکه یک‌روز به یک مجموعه که محل نگهداری بچه‌های بی‌سرپرست بود دعوت شدم. این مرکز اولین مرکزی بود که بچه‌ها را تحویل گرفتم. ۲۰ تا بچه حدوداً چهارساله بودند که وقتی وارد آن مؤسسه شدم، در تخت‌هایشان قرار داشتند اما همه از روی تخت‌ها نگاهم می‌کردند. 

 وی در ادامه افزود: زمانی که یک فرد وارد این مراکز می‌شود، همه دورش جمع می‌شوند و ابراز علاقه می‌کنند. از خانم دکتری که مسئول آنجا بود پرسیدم چرا این بچه‌ها اینجا هستند و شما اینجا چه کاری انجام می‌دهید؟ ایشان پاسخ داد این بچه‌ها یتیم‌اند و کسی را ندارند و ما اینجا از آن‌ها نگهداری می‌کنیم. از خانم دکتر پرسیدم در ماه چقدر برای این ۲۰ بچه هزینه می‌کنید؟ در پاسخ گفت: بین ۷۰۰ تا یک‌میلیون تومان. به ایشان گفتم از این به‌بعد هزینه این بچه‌ها را از بنده بخواهید. اگر توانستم تأمین می‌کنم و اگر نتوانستم، شما از جاهای دیگر تأمین کنید. بعد از آن روز به صورت مدام بچه‌ها را تأمین کردم تا اینکه یک‌روز خانم دکتر گفت نیروی انسانی لازم داریم، یک نفر را برایمان پیدا کنید تا جمعه‌ها کمک کند؛ چون همه نیروها مرخصی می‌روند. گفتم جمعه‌ها خودم می‌آیم و کمک می‌کنم و این رفت‌وآمدها باعث شکل‌گیری مسائل عاطفی میان من و بچه‌ها شد.

 اصلانی تصریح کرد: این روند تا شش‌ماه ادامه پیدا کرد تا اینکه دولت تصمیم گرفت مراکز بهزیستی را به بخش خصوصی تحویل دهد. طبق اصل ۴۴ قانون اساسی، این مراکز را به مناقصه می‌گذارند و شما می‌توانید شرکت کنید و یک مرکز را تحویل بگیرید. من هم در مناقصه شرکت کردم و مرکز را تحویل گرفتم و تا ۱۳۸۷ طبق روند قبلی مرکز پیش رفتیم و در این سال بود که تصمیم گرفتیم یک مجموعه جدید راه‌اندازی کنیم و این کار را انجام دادیم. زمانی که رفتیم تا برای مجموعۀ جدید بچه‌ها را انتخاب کنیم، بچه‌ها آمدند. همینطور که مسئول آن قسمت در حال بررسی پرونده‌ها بود، یک ویلچر با سه تا بچه که روی آن بودند کنارم گذشتند. تا آن روز معلولیت به آن شدت ندیده بودم. همان لحظه به همان خانم مسئول گفتم آن بچه‌ها چه کسانی بودند؟ گفت آن‌ها بچه‌های رسوبی مجموعه هستند. گفتم منظورتان از رسوبی چیست؟ گفت این بچه‌ها را کسی نمی‌برد و با اینکه سنشان هم بالا است، مجبورند در شیرخوارگاه بمانند.

 وی در ادامه افزود: از آن خانم دکتر پرسیدم در نهایت چه می‌شوند؟ پاسخ داد هیچ! مجبورند تا آخر عمرشان اینجا بمانند. بعد گفتم تعدادشان چند نفر است؟ پاسخ داد ۹ نفر. فوراً گفتم در مراکز دیگر هم اینگونه بچه‌ها هستند؟ پاسخ داد بله. خلاصه به خانم مسئول گفتم که من همین ۹ تا بچه رسوبی را می‌خواهم. آن خانم گفت مطمئن هستید؟ گفتم کاملاً مطمئنم. خلاصه پس از اینکه از مرکز بیرون آمدم در خیابان بودم که مددکار مؤسسه خودمان که در مرکز کودکان مانده بود با من تماس گرفت و گفت آقای اصلانی متوجه کاری که می‌خواهید انجام بدهید هستید؟ گفتم چطور؟ گفت اینجا به من گفتند یک دیوانه به مرکز آمده و تمام بچه‌های با شرایط افتضاح را می‌برد. همین که مددکار کلمه دیوانه را گفت فورا گفتم این کلمه دیوانگی قشنگ‌ترین کلمه دنیا است و بهشت پُر از انسان‌های دیوانه است و هیچ انسان عاقلی به بهشت نمی‌رود. خلاصه بچه‌ها را تحویل گرفتم و از آن روز به بعد بهشت امام رضا (ع) رفت به سمت نگهداری از این عزیزان و بی‌نظیر‌ترین انسان‌های کره زمین؛ یعنی همین معلولان رسوبی و سالمندان رهاشده و حتی کودکانی که مثلاً در آتش‌سوزی سوخته بودند و خانواده خود را از دست داده بودند.

 اصلانی گفت: ما به دیده منت در مؤسسه بهشت امام رضا (ع) پذیرای سالمندانی هستیم که هیچ مؤسسه‌ای به دلیل شرایط خاص، آن‌ها را تحویل نمی‌گیرد اما این برای مؤسسه بهشت امام رضا (ع) یک افتخار است که پذیرای چنین عزیزانی است. ما در حال حاضر ۹ مجموعه در تهران داریم و با بهترین امکانات در خدمت کودکان و سالمندان هستیم.

 برای معلولان و سالمندان استخر و باشگاه اختصاصی ساختیم

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) در ادامه نشست، یکی از خاطرات جالب خود را تعریف کرد و گفت: یک روز به همراه بچه‌های مجموعه به استخر رفتیم و ما را از استخر بیرون کردند. حتی با پلیس هم تماس گرفتند. پس از اینکه به مجموعه برگشتیم، به بچه‌ها گفتم بهترین استخر را برای شما می‌سازم و هیچ فرد سالمی را در آنجا راه نخواهیم داد و همین کار را هم انجام دادم. بهترین، قشنگ‌ترین و مدرن‌ترین استخر ویژه معلولان در کشور را ساختم و در کنار آن استخر، بهترین باشگاه بدن‌سازی معلولان را هم ساختیم؛ در حالی که در آن زمان فقط ۲۰ میلیون تومان پول در حساب مؤسسه موجود بود اما به لطف خدا کار را شروع کردیم و خدا روزی رساند و این کار را انجام دادیم. 

 اصلانی بیان کرد: در باشگاه بدن‌سازی مؤسسه بهشت امام رضا (ع) خدمات بسیاری ویژه معلولان ارائه می‌شود. همچين اولین، بزرگترین و بهترین مجموعه دندانپزشکی ویژه معلولان را ساختیم که به کودکان خدمات رایگان ارائه می‌دهد. در ضمن تمام مؤسسه‌ها و مراکز تهران، کودکان خود را جهت انجام کارهای دندانپزشکی به این مرکز می‌آورند. البته اینکه معلولان را از افراد سالم در باشگاه و استخر جدا کرده‌ایم اصلاً اتفاق خوبی نیست، اما زمانی که استخر افراد معمولی اجازه ورود به ما نمی‌داد، به جز ساختن استخر ویژه معلولان کاری از دستمان بر‌نمی‌آمد.

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) در پاسخ به این پرسش که آیا برای اینکه جامعه، این افراد را بپذیرد برنامه‌ای دارید؟ تصریح کرد: خیلی زمان نیاز است. در حال حاضر باید به داد همین کودکانی که داریم برسیم، اما در طولانی‌مدت باید برای این موضوع فکری کرد.

 شعار ما تحصیل، اشتغال و ازدواج است

 اصلانی در پاسخ به این پرسش که آیا برای استفاده از ظرفیت‌های این کودکان در آینده برنامه‌ای دارید؟ بیان کرد: شعار ما تحصیل، اشتغال و ازدواج این کودکان است. بچه‌های مؤسسه ما باید روندی که یک کودک عادی در خانواده طی می‌کند را طی کنند. یعنی ابتدا تحصیلات خود را انجام دهند، بعد وارد یک شغل شوند و در نهایت ازدواج کنند و تشکیل خانواده بدهند. تقریباً ۲۴ نفر از بچه‌های مؤسسه بهشت امام رضا (ع) ازدواج کرده‌اند و صاحب فرزند شده‌اند و تمام این اتفاقات با حمایت مؤسسه بوده است، اما گاهی اوقات برخی قوانین، محدودیت‌ها و مشکلاتی را برای مؤسسه و مجموعه ما ایجاد می‌کند؛ مانند همین قانونی که می‌گوید زمانی که بچه به یک سن قانونی رسید، می‌تواند از مجموعه جدا و به عبارتی مستقل شود؛ در حالی که معتقدم مستقل‌شدن معنایش این نیست که شخص به صورت مجرد زندگی کند.

 وی در ادامه افزود: بهزیستی می‌گوید زمانی که بچه به یک سن خاصی رسید، باید ترخیص شود. من به شدت مخالف کلمه ترخیص هستم، اما متأسفانه آیین‌نامه‌ها و بخشنامه‌ها مشکلاتی را ایجاد می‌کند و این آیین‌نامه‌ها توسط افرادی نوشته می‌شود که در این زمینه تجربه‌ای ندارند. از تمام مراکز سؤال کنید که آیا این بخشنامه‌هایی که به شما می‌دهند واقعی است یا نه؟ قطعاً می‌گویند خیر؛ چون این زندگی واقعی است و با این بخشنامه‌ها تعارض دارد.

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) بیان کرد: بسیاری از کودکان ما زمانی که بزرگ می‌شوند و تحصیلات خود را به پایان می‌رسانند، در خود مجموعه بهشت امام رضا (ع) مشغول به کار می‌شوند. تعدادی از آن‌ها هم در شرکت سایپا مشغول به کار می‌شوند. بعضی از بچه‌ها هم طبق همین آیین‌نامه، بعد یک سنی خودشان می‌خواهند راهشان را جدا کنند و بر همین اساس می‌روند. اما بِمانَد که پس از جدایی از مؤسسه چه مشکلاتی برای بعضی از این‌ها پیش می‌آید. برای ازدواج هم معتقدم بچه‌های بهزیستی نباید با خودشان ازدواج کنند، بلکه باید با فردی ازدواج کنند که خانواده داشته باشد؛ هم به دلیل خلأهای نبود خانواده و هم اینکه از مشکلات آینده جلوگیری شود.

 اصلانی در ادامه اظهار داشت: زمانی که شما وارد شیرخوارگاه و مراکز نگهداری می‌شوید، بچه‌ها فوراً به طرف شما می‌آیند تا بغلشان کنید. ما در مرکزمان دوست نداریم اینگونه باشد، برای همین به تمام مسئولان مجموعه گفته‌ام باید برای بچه‌ها مانند خانواده باشید تا آن‌ها احساس کمبود محبت نکنند که تا یک فرد غریبه وارد می‌شود، فورا برای یک آغوش به طرف او بروند. حضرت رسول (ص) می‌فرماید: یتیم را سرپرستی کنید تا بی‌نیاز شود و ما در مؤسسه خودمان چنین رویکردی را در پیش گرفته‌ایم و سعی می‌کنیم آن‌ها را بی‌نیاز کنیم. کار سختی در مراکز نگهداری در حال انجام است و در صورتی پاسخ می‌دهد که تداوم داشته باشد.

 وی بیان کرد: متأسفانه یک نگاهی در مرکز خیریه وجود دارد که آفاتی دارد و آن هم این است که بچه‌ها تا زمانی که کوچک هستند محبوب‌اند اما وقتی بزرگتر می‌شوند، عصبی و پرخاشگر می‌شوند. بر این اساس به آن‌ها توجه نمی‌شود و در واقع آنجا است که بچه‌های بهزیستی یتیم می‌شوند و در این زمان است که باید کسی مراقب آن فرد باشد تا بتواند با سلامت از این دوران گذر کند و تشکیل خانواده دهد.

 10 درصد از بچه‌های بهزیستی در زمان جنگ شهید شدند

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) در ادامه نشست دربارۀ شهدای بهزیستی گفت: ۸۵ نفر از بچه‌های بهزیستی در زمان جنگ رفتند، جنگیدند و شهید شدند. در آن زمان ما حدود ۸۰۰ تا ۹۰۰ نفر بچه بهزیستی داشتیم، اما ۸۵ نفر از این‌ها رفتند و جنگیدند؛ یعنی حدود ۱۰ درصد این بچه‌ها شهید شدند و این خیلی اتفاق بزرگی است. این بچه‌ها در نقاط گمنام کشور به خاک سپرده شدند و حتی کسی نمی‌داند که این همه بچه بهزیستی داریم که شهید شده‌اند. ۲۰ سال تلاش کردم که یک کارگردان پیدا شود و یک فیلم درباره شهدای بهزیستی بسازد، اما متأسفانه حتی یک نفر حاضر نمی‌شد تا اینکه پس از سال‌ها بالأخره یک کارگردان حاضر شد تا با مؤسسه بهشت امام رضا (ع) همکاری کند و اولین فیلم سینمایی در خصوص زندگی پنج نفر از شهدای بهزیستی در حال ساخت است. اسم این فیلم «بچۀ مردم» است و با حمایت و پشتیبانی مؤسسه بهشت امام رضا (ع) ساخته می‌شود.

 اصلانی در پاسخ به این پرسش که چشم‌انداز شما برای مؤسسه بهشت امام رضا (ع) چیست؟ تصریح کرد: دربارۀ بچه‌هایی که سالم هستند، مؤسسه روند پذیرش آن‌ها را متوقف کرده است و بیشتر بر روی پذیرش بچه‌هایی که معلولیت ذهنی و فکری دارند متمرکز شد‌ه‌ایم و تصمیم داریم فعلاً با این روند جلو برویم. دلیل این تصمیم هم به خستگی روحی خودم برمی‌گردد. بچه‌هایی که از لحاظ ذهنی سالم هستند، وقتی بزرگ می‌شوند درگیری‌های زیادی دارند و این واقعاً از لحاظ روحی خسته‌ام کرده است. در مقابل، بچه‌های دارای معلولیت ذهنی از لحاظ بهداشتی به مراقبت زیادی نیاز دارند و طبیعتاً هزینه بیشتری هم نیاز دارند، اما در این شرایط ترجیح می‌دهم به سمت بچه‌های دارای معلولیت ذهنی حرکت کنم. 

 وی اظهار داشت: بعضی از بچه‌های مؤسسه بهشت امام رضا (ع) وقتی بزرگ می‌شوند، می‌خواهند از مؤسسه جدا شوند و هر چقدر اصرار می‌کنم که بمانند و در نهایت به مجموعه‌های دیگرِ وابسته به بهشت امام رضا (ع) بروند، قبول نمی‌کنند از مجموعه می‌روند و در نهایت دچار اعتیاد و زندان می‌شوند. درگیر شدن با این مسائل واقعا سخت است و از طرف دیگر نمی‌توانم آن‌ها را رها کنم. سیاست مؤسسه بهشت امام رضا (ع) در حال حاضر نگهداری از سالمندان و بچه‌های معلول ذهنی است. مؤسسه بهشت امام رضا (ع) بعد از کهریزک دومین مرکز نگهداری از سالمندان است. بچه‌هایی در بهشت امام رضا (ع) هستند که زمان ازدواج آن‌ها رسیده و مؤسسه در تلاش است که بتواند برای آن‌ها خانه تهیه کند. سعی می‌کنیم هم فقر عاطفی هم فقر مالی بچه‌ها را برطرف کنیم.

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) در پاسخ به این پرسش که آسیب فراگیری که دربارۀ مؤسسه‌ها و خیریه‌ها وجود دارد این است که پس از مؤسس خیریه‌ها که معمولاً یک فرد کاریزماتیک است، جانشینان وی نمی‌توانند به خوبی مؤسسه را مدیریت کنند و معمولاً مؤسسه‌ها پابرجا نمی‌مانند، حال آیا برای موضوع جانشینی خود فکری دارید یا شخص مشخصی را معین کرده‌اید؟ گفت: دقیقاً چنین مشکلی وجود دارد و یکی از دغدغه‌های اصلی زندگی من است. خودم با سرعت زیادی کارهای مؤسسه را روبه‌راه و شرایط را مدیریت کرده‌ام و اگر از جانشین خودم چنین توقعی داشته باشم، قطعاً برآورده نمی‌شود. به همین دلیل سطح توقعم را پایین آورده‌ام و چند نفری را برای جانشینی مدنظر دارم و به صورت نامحسوس آن‌ها را آموزش می‌دهم.

 آیا صرف علاقه برای تأسیس خیریه کافی است؟

 اصلانی در پاسخ به این پرسش که آیا صِرف وجود علاقه به کار خیر دلیل کافی برای ایجاد یک مؤسسه خیریه است یا خیر؟ بیان کرد: اصلی‌ترین دلیل و مؤلفه برای ایجاد مؤسسه خیریه احساس خیرخواهانه است؛ یعنی اگر کسی این احساس و علاقه به کار خیر را داشته باشد و توان و تحمل سختی‌های کارهای اداری را نیز داشته باشد، می‌تواند یک مؤسسه خیریه راه‌اندازی کند. نکته مهم این است که معتقدم در ابتدای راه به پول نیاز نیست بلکه مهم اراده فرد برای انجام مراحل مختلف اداری است.

 وی دربارۀ پرداخت مالیات مؤسسه بهشت امام رضا (ع) به دولت اظهار داشت: در اوایل کار که آشنایی چندانی با مراحل کار نداشتم، مالیات‌های زیادی پرداخت می‌کردم اما به‌مرور با انجام یکسری موارد و رعایت یکسری مؤلفه‌ها، متوجه شدم که می‌توان مالیات کمتری پرداخت کرد؛ یعنی با انجام یکسری کارها می‌توان مشمول معافیت‌های مالیات شد، اما به طور کلی ما همین الآن هم مالیات‌های سنگینی پرداخت می‌کنیم؛ چون پروژه‌های در حال ساخت زیادی داریم. گردش مالی بسیار بالایی داریم اما خدا می‌رساند. در پروژه‌های مختلف هم چنین چیزی ثابت شده است.

 به تمام خیرین صورتحساب می‌دهیم و شفاف هستیم

 مدیرعامل مؤسسه بهشت امام رضا (ع) دربارۀ شفاف‌سازی حساب‌های مؤسسه بهشت امام رضا (ع) گفت: به تمام خیرینی که به مؤسسه بهشت امام رضا (ع) کمک می‌کنند صورتحساب ارائه می‌شود و آگاه می‌شوند که کمکی که به مؤسسه کرده‌اند در چه راهی هزینه شده است و هر پولی فقط به حساب مؤسسه بهشت امام رضا (ع) واریز می‌شود، هر ملکی هم فقط به نام مؤسسه است و نه به نام فردی دیگر. موجودی حساب خیریه نیز قابل رصد کردن است. همچنین دربارۀ درآمد شخصی‌ام باید بگویم که درآمد من از تولیدی پوشاک و ساخت‌وساز است و سال‌ها است که در کار تولید پوشاک هستم.

 وی دربارۀ بازدید از مجموعه بهشت امام رضا (ع) بیان کرد: امکان بازدید از مرکز سالمندان وجود دارد اما از مراکز نگهداری کودکان چنین امکانی وجود ندارد؛ زیرا دوست ندارم که بچه‌ها به کسی وابسته شوند. این کار تربیت بچه را از دست ما می‌گیرد. در زندگی بچه‌های بهزیستی و مراکز، بچه‌ها مدام در حال از دست دادن عزیزانشان هستند؛ زیرا افراد می‌آیند و می‌گویند مثلاً ما عموی توی هستیم و بعد از مدتی که دیگر نمی‌آیند این بچه آسیب می‌بیند؛ چراکه عموی خود را از دست می‌دهد. باید محبت در مراکز بهزیستی و نگهداری کودکان دائم و مستمر باشد. ما افرادی را در مجموعه داریم که عمر کاری خود را در مجموعه ما به اتمام می‌رسانند و بچه‌ها این افراد را خانواده خود می‌دانند و این مطلوب‌تر است؛ زیرا محبت این افراد پایدار است. در مجموع ۲۳۰ نفر در مجموعه بهشت امام رضا (ع) مشغول به کار هستند.

گزارش از مهسا احمدی