چطور سازمان‌های مردم‌نهاد و خیریه‌ها تعطیل نشوند؟
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران به نقل از آرمان ملی؛ نبی‌اله عشقی ثانی؛ فعال اجتماعی برای پیشگیری از تعطیلی خیریه‌ها در شرایط دشوار و بحرانی نوشته است: تشکل‌های مردم‌نهاد و خیریه از سوی اهل خیر و نیکوکاری برای حمایت و مساعدت به گروه‌های کم‌برخوردار جامعه ایجاد می‌شوند.
بنیان‌گذاران این نهادهای مدنی _برای احساس مسئولیت دینی و انسانی‌شان_ با ملاحظه چالش‌ها و مشکلاتی که افراد کم‌توان جامعه برای اداره امور زندگی روزمره‌شان دارند، چاره‌گری می‌کنند؛ یعنی افرادی که قادر به تأمین هزینه‌های معمول خانواده یا تحصیل فرزندانشان نیستند یا به‌هنگام ابتلا به بیماری‌های پرهزینه به‌دلیل ناتوانی در تأمین مخارج عسروحرج دارند؛ بنابراین با همیاری دوستان، آشنایان و طرح موضوع با اهل خرد، اندیشه و توانمند جامعه و با اخذ مجوز از دستگاه‌های متولی یک مؤسسه خیریه و نیکوکاری تأسیس می‌کنند تا خدمت‌رسانی را آغاز کنند.
به‌مرور ایام، این مؤسسه‌ها با دو مشکل اساسی مواجه می‌شوند: اولاً به‌دلیل افزایش قیمت‌ها، گرانی، تورم و بالارفتن هزینه‌های زندگی، مراجعه اقشار آسیب‌پذیر به این مؤسسه‌ها بسیار زیاد می‌شود.
به‌دلیل افزایش قیمت‌ها، گرانی، تورم و بالارفتن هزینه‌های زندگی، مراجعه اقشار آسیب‌پذیر به این مؤسسه‌ها بسیار زیاد می‌شود.
ثانیاً بروز ناامنی وجنگ، بازار کسب‌و‌کار و فعالیت‌های اقتصادی و مشاغل را محدود و بعضاً متوقف می‌کند؛ زیرا وقتی مردم پول و درآمد کافی نداشته باشند، ناگزیراند خریدها و هزینه‌های غیرضروری‌شان را متوقف کنند تا بتوانند فوری‌ترین نیازهای روزمره زندگی‌شان را برآورده کنند. نتیجه چنین وضعیتی آن می‌شود که کارخانجات و بخش تولید دچار آسیب می‌شود و در آمدهای صاحبان مشاغل کاهش می‌یابد؛ پس دیگر قادر به پرداخت کمک مالی و همیاری معمول‌شان به تشکل‌های مردم‌نهاد نیستند.
کارخانجات و بخش تولید دچار آسیب می‌شود و در آمدهای صاحبان مشاغل کاهش می‌یابد؛ پس دیگر قادر به پرداخت کمک مالی و همیاری معمول‌شان به تشکل‌های مردم‌نهاد نیستند
مؤسسه‌های خیریه و مردم‌نهاد که منابع مالی‌شان از طریق خیرین و نیکوکاران اهل بازار برآورده می‌شده، به‌شدت کاهش می‌یابند. بعد از مدتی، ادامه کار این نهادهای مردمی به چالش جدی دچار می‌شود. اینجاست که ضرورت سازماندهی مشارکت خود مردم در مقیاس بالا به‌عنوان راه حل مطرح می‌شود، برای مثال، اگر بتوانیم هزار نفر از افراد جامعه را قانع کنیم که هر ماه فقط صدهزار تومان برای حمایت از یک خیریه کمک کنند، آن‌گاه هر ماه صدمیلیون تومان بودجه در اختیار داریم.
اگر بتوانیم هزار نفر از افراد جامعه را قانع کنیم که هر ماه فقط صدهزار تومان برای حمایت از یک خیریه کمک کنند، آن‌گاه هر ماه صدمیلیون تومان بودجه در اختیار داریم.
با انجام یک برنامه‌ریزی منظم و با رعایت همه موازین، اصول کار حرفه‌ای، تخصصی، شفاف‌سازی و اطلاع‌رسانی عمومی می‌توان این هزار نفر انسان‌دوست را به چندهزار نفر افزایش داد و با کمکی که به این طریق جمع‌آوری می‌شود، بسیاری از آلام جامعه را که اصلاح آن از توان یک مؤسسه مردم‌نهاد خیریه خارج است، درمان کرد.
آنچه توضیح داده شد، فقط یک نمونه است که در صورت تعامل و همفکری خردمندانه مؤسسه‌های مردم‌نهاد با دستگاه‌های متولی اجتماعی و مشارکت‌دادن مردم در حل بحران‌های کشور قابل حل است، به‌شرط آن‌که دستگاه‌های متولی با پرهیز از بوروکراسی اداری و کاستن از امور روزمره کم‌نتیجه به این موضوع بسیار مهم بپردازند و راهکار‌های برون‌رفت از مشکل را ارائه دهند. توجه داشته باشیم که عدم برنامه‌ریزی بهنگام برای تأمین منابع مالی سازمان‌های مردم‌نهاد به‌دلیل مشکلات اقتصادی کشور و کاهش منابع مالی در آینده‌ای نه‌چندان دور، این تشکل‌ها را به تعطیلی می‌کشاند.
