به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، مستند «پرداختی در چیذر» از مجموعه مستند «انسان‌سازان» که با هدف فرهنگسازی در کار خیر و واکاوی زندگی خیرین مدرسه‌ساز با همکاری آموزش و پرورش و مجمع خیرین مدرسه‌ساز تهران ساخته شده است، شامگاه دهم فروردین از شبکه مستند سیما پخش شد.

 در مستند «پرداختی در چیذر» به زندگی ابوالقاسم پرداختی؛ عضو مجمع خیرین مدرسه‌ساز شهر تهران و رئیس سابق مجمع خیرین مدرسه‌ساز شمیرانات پرداخته شد. وی چندین فضای آموزشی از جمله مدرسه «فاطمه بنت اسد» و مدرسه «ابوطالب (ع)» را تاسیس کرد و همچنین بانی ساخت مدرسه‌ای در چیذر است که خودش در آن تحصیل کرده بود. این خیّر بعد از سال‌ها، آن مدرسه فرسوده را از نو ساخت و هزینه‌های آن را هم تقبل کرد. حمایت از معلولان و توسعه و تجهیز فضاهای درمانی برای معلولان از دیگر کارهای این خیّر است.

 ابوالقاسم پرداختی از کودکی در کار خیر مشارکت داشت

 ابوالقاسم پرداختی در محله چیذر در دامان پدر و مادری خیّر بزرگ شد. حاج غلامعلی پرداختی؛ پدر ابوالقاسم از مداحان و ذاکران اهل بیت (ع).در قدیم در این محله گندمزار بود و مردم خودشان گندم آسیاب می‌کردند و در خانه نان می‌پختند. در زمانی که در کشور قحطی شده بود، هر وقت پدر و مادر ابوالقاسم در خانه نان می‌پختند، تعدادی نان را در پارچه می‌گذاشتند و به او که در آن زمان 11 ، 12 سال داشت، می‌دادند تا بین خانه‌ نیازمندان پخش کند. این روحیه خیرخواهی و کمک‌رسانی اینگونه در ابوالقاسم نهادینه شد و او پا در راه نیکوکاری گذاشت.

 علیرضا پرداختی؛ فرزند ابوالقاسم پرداختی گفت: حاج آقا از بچگی در محله چیذر زندگی می‌کرد. چیذر محله بسیار قدیمی است که مردمانی خوب، مهربان و بسیار متدین دارد. این منطقه، آب و خاک فراوانی داشت لذا کشتزارها و گندمزارهای زیادی در آن وجود داشت و برای همین به آن چیذر و یا شیزر گفتند. حاج آقا، چهار فرزند شامل دو پسر و دو دختر دارد. از زمانی که یادم می‌آید همیشه در کار نیک و امور نیکوکاری شرکت داشته است.

 وی با بیان اینکه در قدیم، مدرسه‌ای در چیذر وجود نداشت، عنوان کرد: زمانی که حاج‌آقا دانش‌آموز بود برای رفتن به مدرسه سختی زیادی کشید. ایشان به مدرسه‌ای در رستم‌آباد می‌رفت که در وسط سال تحصیلی، سقف مدرسه خراب می‌شود و بچه‌ها مجبور شدند به مدرسه‌ای در خیابان دولت بروند.

 ابوالقاسم پرداختی بخشی از حقوق کارمندی خود را به نیازمندان می‌داد

 پرداختی ادامه داد: مدارس آن زمان دو شیفته بود و ایشان تا هفت و هشت شب مدرسه بود و حدود ساعت هشت به چیذر برمی‌گشت و به باغی می‌رفت و محصولات آن را تا 10، 12 شب بسته‌بندی می‌کرد و صبح ساعت چهار آن محصولات را به بازار می‌برد و می‌فروخت و از آنجا به مدرسه می‌رفت. ایشان از همان نوجوانی به کار خیر مشغول بود. بعدها علی‌رغم اینکه کارمند ساده‌ای بود همیشه قسمتی از درآمدش را نزد مغازه خواربارفروشی می‌گذاشت تا پیرمرد و پیرزن‌های نیازمند، بتوانند برای خود آذوقه‌ای بخرند.

  ابوالقاسم پرداختی با اشاره به دوران مدرسه خود یادآور شد: کلاس اول به مدرسه‌ای در رستم‌آباد می‌رفتم که سقف مدرسه پایین آمد و مدرسه تعطیل شد. مجبور شدیم به محله دَرّوس که یک ساعت راه تا منزل ما بود، برویم. رفت‌و‌آمد به مدرسه برایم سخت بود آنقدر که حال درس خواندن و پس دادن درس را نداشتم. کلاس پنجم در مدرسه‌ای در محله درّوس درس خواندم و سپس به مدرسه‌ای در دزاشیب رفتم.

 سختی راه مدرسه، جرقه مدرسه‌سازی شد

 این خیّر مدرسه‌ساز ادامه داد: دوری مدرسه و سختی راه روی من اثر گذاشت و از همان زمان تصمیم گرفتم اگر خدا توانی دهد، مدرسه بسازم. نام مدارسی که ساختم به خاطر علاقه‌ای که به حضرت علی (ع) و پدر و مادرش ایشان داشتم، «فاطمه بنت اسد (س)» و «ابوطالب (ع)» انتخاب کردم. دوست داشتم یادی از من و علاقه‌ام به ائمه اطهار(ع) در مدارس وجود داشته باشد.

 در بخش دیگری از این مستند، علیرضا پرداختی؛ پسر ابوالقاسم پرداختی، اظهار کرد: وقتی حاج آقا مدارس «فاطمه بنت اسد (س)» و «ابوطالب (ع)» را ساخت، متوجه شدیم فقط ساختار فیزیکی مدرسه مهم نیست. در یکی، دو سال اول، این مدارس دچار رکود بودند و رشدی نداشتند. تصمیم گرفتیم که خودمان هم در اداره مدرسه مشارکت داشته باشیم و مدرسه را به صورت هیئت امنایی اداره کنیم. با این کار خوشبختانه روز به روز این مدارس بهتر شدند و رشد کردند.

 کمک‌های همه جانبه به مدارس برای ارتقای آموزش

 در مدرسه‌ای که حاج آقا پرداختی در چیذر ساخته است، ۴۸۰ دانش‌آموز در دو مقطع ابتدایی و متوسطه تحصیل می‌کنند. مدرسه از سال ۱۳۴۳ وجود داشته است و به مرور زمان فرسوده و تخریب می‌شود. با همت ابوالقاسم پرداختی این مدرسه دوباره ساخته و در سال ۱۳۸۴ تاسیس می‌شود. مدرسه همچنین از امکانات خوبی اعم از کتابخانه، آزمایشگاه و سایت کامپیوتری برخوردار است. هیئت امنا همه‌جوره در کنار مسئولان مدرسه هستند تا امکانات لازم را برای رشد و ارتقای تحصیلی دانش‌آموزان فراهم کنند.

 ابوالقاسم پرداختی هر ماه خود را مقید کرده است که در جلسات مدرسه چیذر حضور داشته باشد. وی در تمام زمینه‌های پرورشی، آموزشی و تربیتی به مدرسه کمک می‌کند. کمک‌های این خیّر فقط جنبه مادی ندارد بلکه وسیع و همه‌جانبه است. حاج آقا پرداختی حتی در گرفتن نیرو برای مدرسه و انتخاب نیروها به مسئولان مدرسه کمک می‌کند. وی با وجود کهولت سن، به کمک پسر خود، به دیدن دانش‌آموزان می‌رود و با مسئولان مدرسه در مورد نیازهای بچه‌ها، امکانات و کمبودهای مدرسه گفت‌وگو می‌کند تا بتواند به ارتقای آموزش و پرورش بچه‌ها کمک بیشتری کند.

کسی از منزل ابوالقاسم پرداختی دست خالی نمی‌رود

 از قدیم در منزل ابوالقاسم پرداختی که بسیار مهربان و مردمدار است در مناسبت‌های مختلف به نیت ائمه اطهار (ع) نذری داده می‌شد. اهالی محل هم برای کمک می‌آمدند و در پخت غذا و شستن ظروف کمک می‌کردند. مهربانی این خیّر به گونه‌ای است که اگر کسی برای درخواستی به درِ خانه‌اش بیاید، «نه» نمی‌گوید زیرا معتقد است کسی که به درِ خانه آمده است باید راضی برود.

 همسر ابوالقاسم پرداختی اظهار داشت: آن زمان‌ها مثل الان نبود که قدم به قدم رستوران وجود داشته باشد. ما برای نذری دادن در خانه آشپزی می‌کردیم. شیربرنج، حلوا و آش را خودمان درست می‌کردیم. زحمت داشت اما همه می‌آمدند و کمک می‌کردند. حاج آقا یا هیئت بود یا جلسه داشت. یک بار نشد کسی به در خانه‌مان بیاید و حاج آقا او را دست خالی بدرقه کند.

 علیرضا پرداختی با بیان اینکه حاج آقا بی‌نهایت مهربان است، گفت: حاج آقا درد مردم را درد خودش می‌داند. به یاد ندارم کسی به حاج آقا مراجعه کرده باشد و درخواستی داشته باشد و به نوعی حاج آقا آن را انجام نداده باشد. حاج آقا تا جایی که مقدور باشد، کمک می‌کند. در برخی مواقع موردی داشتیم که نیاز، خیلی واقعی نبود اما حاج آقا حتی این موارد را هم رد نمی‌کند.

 انجام ندادن کار خیر، ضرر است

  ابوالقاسم پرداختی درباره علت علاقه‌اش به کار خیر تصریح کرد: خدا به هر چیزی که داده است، ناظر است و نظارت خدا بر آن نشان می‌دهد که اگر مالی به دست آوردیم و کسی در آن دخل و تصرف کند، این مال بقا ندارد. اگر خدا کمک کرد حتماً باید به مردم هم کمک کنیم. در عمران و آبادی محله از ساخت حمام و مدرسه گرفته تا کمک به موسسات خیریه و معلولان باید تلاش کنیم. اگر این کارها را انجام ندهیم، ضرر می‌کنیم. باید هم خمس مال را داد و هم قسمتی از آن را در راه مردم خرج کرد.

  چندین سال پیش کارگاه خیاطی برای معلولان در مشهد راه‌اندازی شد. ابوالقاسم پرداختی از ابتدای تاسیس آن همکاری داشت. آنجا در ابتدا کم‌رونق بود و فعالیت مختصری داشت اما به مرور زمان با کمک‌های حاج آقا پرداختی رونق گرفت و توسعه پیدا کرد. حاج آقا سالی یک بار همراه دوستان و همکاران خیّر برای زیارت امام رضا (ع) به مشهد می‌رود و زیارتش را با سرکشی به این کارگاه، رسیدگی به معلولان و رفع مشکلاتشان با کمک‌های مادی و معنوی خود تکمیل می‌کند.

 حمایت همه‌جانبه از معلولان یک کارگاه خیاطی

 این خیّر، همواره دغدغه معلولان را دارد و دلسوز و پیگیر رفع مشکلات آن‌هاست. آنقدر که ایشان پیگیر است شاید مسئولان کارگاه پیگیر نباشند چون حتی پرس و جو می‌کند که مشکل فلان معلول حل شده است یا نه و چه کاری می‌تواند برای رفع مشکل انجام دهد. زمانی برای این معلولان با کمک خیرین تعدادی خانه می‌ساختند اما با مشکل هزینه ساخت مواجه شدند و حاج آقا پرداختی  کمک‌های زیادی کرد و خوشبختانه خانه‌ها تکمیل و تحویل معلولان داده شد.

 در بخشی از وصیت ابوالقاسم که خودش در این مستند قرائت کرد، آمده است: «خوشحالم از اینکه تمام عمر لطف خداوند شامل حالم بود و کلیه کارهای مورد نیاز در این زمان و در آخر عمر را موفق به انجام آن‌ها گردیدم. لذا بر خود لازم می‌دانم تاکید کنم، ورثه، پیرو گذشتۀ اینجانب، از مالم جهت رفع گرفتاری مردم استفاده کنند.»

 ابوالقاسم پرداختی متولد 1311 در خانواده‌ای مذهبی بود که مهر و محبت خود را از کسی دریغ نمی‌کرد و تا آخر عمر کوشید که در حد وسع و توانش گراه‌ای از مشکل گرفتاری باز کند. وی سرانجام در نهم مرداد سال 1401 در اثنای آخرین مراحل تدوین و آماده‌سازی مستند «پرداختی در چیذر» به دیدار معبود شتافت و پیکرش در امامزاده اسماعیل (ع) چیذر به خاک سپرده شد.

گزارش از مریم داوری