به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، در کشورهای صنعتی غربی نظیر انگلستان، مشکلات بی‌خانمانی با کشورهای در حال توسعه بسیار متفاوت است. در این کشورها با توجه به کمرنگ‌تر شدن روابط خانوادگی و نبود آغوش گرم خانواده، گاها برخی از جوانان در سن 18 سالگی توسط خانواده‌ها طرد می‌شوند. خانواده‌های انگلیسی بسیاری از طبقات کم‌برخوردار جامعه، فرزندان خود پس از 18 سالگی را نه تنها در پناه خود نمی‌گیرند بلکه به آنان به چشم بار اضافی نیز می‌نگرند. این مسئله علیرغم اینکه ممکن است در نگاه اول نشان از استقلال جوانان داشته باشد، اما برای طبقات محروم و آسیب‌پذیر که نتوانسته‌اند توانایی‌های لازم را به فرزندان خود برای ورود به جامعه بدهند بسیار ناگوار است. جوانانی که به دلیل عدم رسیدگی خانواده از توانایی خاصی برخوردار نیستند، به یکباره در سن 18 سالگی توسط خانواده خود طرد شده و به یکباره باید بار مسئولیت زندگی خود را بر دوش بکشند.

136 هزار جوان بی‌خانمان در انگلیس

 جوانان به دلایل متعددی بی‌خانمان می‌شوند، اما علل شایع آن فروپاشی خانواده، مرگ والدین، مسائل بهداشت روانی و سابقه سوء استفاده است. از این رو مشکل بی‌خانمانی جوانان یکی از آسیب‌های شایع در انگلستان است که بسیاری از فعالیت خیریه‌ها را به خود مشغول کرده است. جوانان بدون جا و مکان، اغلب از دید مسئولین و مؤسسات خدمت‌رسانی پنهان هستند؛ و این موضوع احتمالاً به این دلیل است که در منازل دوستان خود هستند، یا جای ثابتی برای زندگی ندارند. این پدیده در انگلستان، با عنوان «بی‌خانمانی پنهان» شناخته می‌شود. 

بر اساس تحقیقات اخیر مراکز خیریه در سال‌ 2023، هر چهار دقیقه یک جوان انگلیسی با آسیب بی‌خانمانی مواجه می‌شود. در حال حاضر 136 هزار جوان بی‌خانمان در انگلیس وجود دارند که از این تعداد، تنها 20 هزار  نفر در لندن سکونت داشته‌اند. برای حل مشکل بی‌خانمانی جوانان، مجموعه‌ای متشکل از 120 مؤسسه خیریه با شعار  «PlanForThe136k» که خواستار توجه دولت به این بحران هستند، راه‌حل‌های مثبت و تجارب خود را با  یکدیگر در پویشی برای مبارزه با بی‌خانمانی به اشتراک می‌گذارند.

خیریه‌ها چه برنامه‌ای دارند؟

 در کشوری که با بحران مسکن دست و پنجه نرم می‌کند، جوانان اغلب نادیده گرفته می‌شوند. جوانان بیشتر در مشاغلی با دستمزد پایین و ناامن قرار دارند و از کمترین پس انداز و حمایت مالی برخوردار هستند. در صورتی که روابط خانوادگی وجود نداشته باشد و در نتیجه فردی حاضر به ضمانت اجاره مسکن جوانان نباشد، گزینه‌ای پیش روی آنان قرار نمی‌گیرد و اغلب مورد استثمار قرار می‌گیرند. این بحران برای جوانان جوامع اقلیت دوچندان می‌شود. 

 در چنین شرایطی معمولا خیریه‌ها با اتخاذ برنامه‌هایی به ارائه خدمات می‌پردازند، مرحله اول اسکان اضطراری و پشتیبانی متناسب با نیازهای آنها انجام می شود.در مرحله دوم خیریه‌ها سعی می‌کنند تا با  حمایت و میانجیگری خانواده و جوان را با هم آشتی دهند. در مورد مسائل مربوط به سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی و آسیب رساندن به خود خیریه‌ها در مراکز خود به ارائه خدمات بهداشت روان می‌پردازند. 

 پشتیبانی مناسب خیریه‌ها باعث انعطاف‌پذیری بیشتر، افزایش اعتماد به نفس و افزایش آرزوهای جوانان می‌شود و  این به نوبه خود فرصت‌هایی را برای جوانان باز می‌کند تا به فرصت‌های تحصیلی، آموزشی و شغلی دسترسی پیدا کنند و به آن‌ها استقلال و احساس رضایت می‌دهد. کار پیشگیری خیریه‌ها در مدارس می‌تواند از بی خانمانی جلوگیری کند و به جوانان کمک کند تا با خیال راحت چالش های آینده را پشت سر بگذارند و بهترین شروع ممکن را در زندگی به آنها بدهد.

 به لطف تلاش‌های پویش مبارزه بی‌خانمانی و  تمرکز بیشتر بر جوانان،  خیریه‌ها در اقدامی جدید  دست به کار و با هم متحد شده‌اند تا از دولت بخواهند که یک استراتژی ملی برای پایان دادن به بی‌خانمانی جوانان اتخاذ و اجرا کند. استراتژی  مورد نظر خیریه‌ها باید سه حوزه کلیدی را اولویت‌بندی کند: پیشگیری، امور مالی و مسکن؛ و همچنین راه‌حل‌های را به دولت ارائه دهد که برای مقابله با بحران کمک کند.

منابع:

نشریه موسسه نیوهورایزن

مجله گاردین

گزارش از عاطفه موسوی