به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران به‌ نقل از خبرگزاری آنا، کنسرت گروه «مهر و ماه»  بهمن‌ماه در سالن جلیل شهناز خانه هنرمندان برگزار شد. این گروه متشکل از افرادی است که اوتیسم، سندروم دان و سی پی هستند. همچنین گالری آثار این گروه ۱۸ و ۱۹ بهمن از ساعت ۱۳ تا ۲۰ در گالری تابستان برگزار شد. اعضای این گروه آرزو یشاوردی، فاطمه آرامش‌طلب، نسترن مقدم، نرگس روشن‌اخگر، مریم قانعی، ماندانا صفوی، باران آتشران، نورا موسوی، زهرا پاشازاده، عهدیه نیک‌پی، بهاره فرشباف، محمد زرین‌خواه، فرشاد اردبیلی، میعاد عرب، بهنام جلالی، بهزاد جلالی و… هستند.

«عالم نتاج» موسس گروه «مهر و ماه» می‌گوید با حضور هنرمندانی که مشکل اوتیسم، سندروم دان و سی پی دارند، گروهی را تشکیل داده است که در زمینه‌های مختلف هنری همچون تئاتر، سفالگری و موسیقی فعالیت دارند، او می‌گوید: در این گروه با آموزش‌های متفاوت سعی شده با توجه به شناخت مشکلات بچه‌ها، روش مناسب آموزش در راستای تقویت نقاط قوتشان و کاهش نقاط ضعفشان انتخاب شود.

نتاج گفت: کنسرت گروه «مهر و ماه» پنج‌شنبه ۱۸ بهمن‌ماه در سالن جلیل شهناز خانه هنرمندان برگزار شد که این گروه متشکل از افرادی است که اوتیسم، سندروم دان و سی پی هستند. همچنین گالری آثار این گروه نیز در گالری تابستان برگزار شد که خوشبختانه این کنسرت و نمایشگاه با استقبال مخاطبان مواجه شد. این گروه آبان‌ماه به اجرای برنامه پرداختند که تصمیم گرفتیم به‌خاطر استقبال مخاطبان این گروه مجدد به صحنه رود؛ زیرا کنسرت‌های قبلی مورد توجه بسیاری از هنردوستان قرار گرفته است. این هنرمندان از لحاظ آمادگی به حدی رسیده‌اند که فقط دو ماه برای هر کنسرت تمرین می‌کنند و هر روز که می‌گذرد بیشتر به توانایی‌های آن‌ها پی می‌بریم. 

 این بچه‌ها واقعاً باهوش و هوشیاراند و خیلی خوشحالیم که کنسرت‌های آن‌ها مورد توجه قرار گرفته است. همچنین بهروز غریب‌پور، محمدمهدی عسگر‌پور، حسین پاکدل، مریم سعادت، اتابک نادری و... از نمایشگاه این هنرمندان بازدید کردند و خوشبختانه مورد توجه این هنرمندان برجسته قرار گرفت.

 وی در پاسخ به این سوال که آیا در گروه «مهر و ماه» نوع آموزش هر فرد با فرد دیگر فرق دارد، گفت: بله، در هر فرد نوع اختلال متفاوت است به همین دلیل آموزش‌ها متفاوت می‌شود. با توجه به شناخت مشکلات بچه‌ها روش مناسب آموزش را در راستای تقویت نقاط قوتشان و رشد نقاط ضعفشان انتخاب می‌کنیم، به‌طور مثال در بخش آموزش آواز روش آموزش‌دادن به فردی که کلمات را جا می‌اندازد با فردی که کلمات را مرتب تکرار می‌کند فرق دارد و به‌طورکلی ذهن و هوش هر فرد با دیگری متفاوت است. 

 همچنین تجربه به ما نشان داد که این بچه‌ها نباید زیاد جداسازی شوند، زیرا در کنار هم رشد می‌کنند و مهم‌تر از آن به رشد همدیگر کمک می‌کنند. وی درباره بچه‌های سی پی، سندروم دان و اوتیسم گفت: من هیچ‌وقت از عنوان بیماری استفاده نمی‌کنم. وقتی با این افراد مواجه می‌شوم اصلا با این چشم که بیماری دارند، نگاه نمی‌کنم، چون اگر با این دید نگاه کنم رابطه خوبی بین ما برقرار نمی‌شود. 

 به‌طور کلی باید نوع نگاهمان را عوض کنیم؛ چراکه بشر ممکن است از تعادل خارج شود، ولی ذات سر جای خودش است. در هر موجود زنده‌ای میل زندگی وجود دارد و ما اگر برچسب بزنیم، حکم صادر کرده‌ایم. در نتیجه آن فرد فکر نمی‌کند که باید خودش را تغییر دهد. شما یک راهی برای این بچه‌ها باز کردید و ثابت کردید که توانایی دارند و توانستند به کمک شما این توانایی‌ها را پررنگ‌تر کنند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا توصیه‌ای به خانواده‌ها و افرادی که با این افراد در ارتباط هستند، دارد، گفت: باید بپذیریم که برای پدر و مادر واقعا سخت است و زمانی‌ که متوجه می‌شوند، بچه ناتوانی دارد، احساس می‌کنند تمامی راه‌ها بسته شده است.

 باید بپذیریم که این افراد هم احساس دارند و باید از لحاظ عاطفی آن‌ها را درک کنیم. توجه به این بچه‌ها بزرگ‌ترین هدیه برای آن‌هاست. این افراد کاملا متوجه همه چیز می‌شوند، بچه باید بداند که دوستش دارند و برای بقیه مهم است. این افراد توانایی‌های بالایی دارند. در مواجه با این افراد اگر خودمان را جای آن‌ها بگذاریم بسیاری از مشکلات برطرف می‌شود.