به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، ایثار خدادادی؛ مدرس و مشاور مدیریت NGO و مدیریت منابع انسانی با انتشار ویدئویی در کانال تلگرامی «رادیو منابع انسانی»، درباره موضوع «توسعه‌پذیری یا توسعه‌آفرینی سمن‌ها» به ارائه نظرات خود پرداخته است.
خدادادی ضمن اشاره به کم‌رنگ‌شدن مفهوم و کارکرد «توسعه‌آفرینی» در جامعه مدنی ایران در طی سال‌های اخیر به تعریف و تفکیک مفهومی دو واژه «توسعه‌پذیری» و «توسعه‌آفرینی» پرداخته و گفت: وقتی یک سازمان قواعد و چارچوب‌های مشخص‌شده‌ای که در راستای توسعه است را پذیرفته و در قالب آن جلو برود، به آن «توسعه‌پذیر» می‌گوییم ولی وقتی سازمانی به تولید هنجارها و قواعد اجتماعی جدید برای جامعه خود اقدام می‌کند که منجر به توسعه جامعه میشود، به آن اصطلاحاً «توسعه‌آفرین» می‌گوییم.
مدیرعامل گروه «بهین‌مشاوران» با ارائه مثالی از فعالیت‌های داوطلبانه به تشریح فضای گفتمانی حاکم بر سمن‌ها در ایران پرداخت و در ادامه گفت: اگر نگاهی به NGO ها در سال‌های اخیر بیندازیم، متوجه می‌شویم که روند آن‌ها شدیداً به سمت توسعه‌پذیری می‌رود و خبری از توسعه‌آفرینی در میان آن‌ها نیست. مثالی برای شما می‌زنم. اینکه من در حوزه کودکان کار، توانمندسازی کودکان را خیلی خوب جلو می‌برم و آن‌ها و خانواده‌هایشان را یک پکیج می‌بینم و روی معلمان و محیط آن‌ها کار می‌کنم و در قالب تمام چارچوب‌های مشخص پذیرفته‌شده حوزه کودکان کار عمل می‌کنم، یک رویکرد توسعه‌پذیری است.
وی افزود: ولی یک‌وقت من در کنار این موضوع، روی آگاهی اجتماعی کار می‌کنم و به شهروندان یاد می‌دهم که باید با این آسیب اجتماعی چگونه برخورد کنند و روی ذهن و فکر جامعه تأثیر می‌گذارم که حق و حقوق کودکان چیست و نقش این کودکان در کنار کودکان خود شما در رشد و توسعه جامعه چیست و تلاش می‌کنم تأمین منابع سازمانم مبتنی بر احساس نباشد و مبتنی بر آگاهی باشد و اگر یک‌نفر به من یک‌میلیون‌تومان پول داد از سر دلسوزی آن را به من نداده است و از سر آگاهی و اینکه خود را نسبت به کودکان در سطح جامعه خود را مسئول دانسته است، به من کمک کرده است [در این‌صورت رویکرد ما مبتنی توسعه‌آفرینی است.]»
خدادادی از NGOها به عنوان «موتور توسعه جوامع» یاد کرد و از مدیران و کنشگران این عرصه درخواست کرد: یادمان باشد NGO ها به عنوان موتور توسعه جوامع باید توسعه‌آفرین باشیم. نباید توسعه‌پذیر باشیم و در چارچوب‌هایی که فیکس شده و به ما تحمیل شده یا در دنیا این‌طور کار می‌کنند، الزاماً جلو برویم. ما باید آگاهی ایجاد کنیم و تأثیرات عمیق روی آگاهی اجتماعی مردم درخصوص آسیب‌های اجتماعی بگذاریم که ریشه آسیب‌ها و نقش شهروندی در آن چیست؟
وی در ادامه سخنان خود ضمن اشاره به تأثیر آگاهی و توانمندسازی فراتر از چارچوب‌های سازمانی در شکل‌های به انسان‌های مسئولیت‌پذیر در جامعه به تفاوت بخش خصوصی و بخش سوم یا NGO ها پرداخت و از کنشگران جامعه مدنی خواست وظایف خود در توسعه‌آفرینی را فراموش نکنند. وی گفت: فرق ما با بخش خصوصی این است که این بخش در اکثر سازمان‌ها تأثیری روی توسعه‌آفرینی ندارد مگراینکه سازمانی نوآور باشد اما بخش سوم یا NGOها قرار است توسعه‌آفرین باشند و جامعه را به واسطه آگاهی‌ای که به آن می‌دهند به جلو هُل بدهند.
گزارش از زهرا حاتمی
دیدگاه‌های بازدیدکنندگان
اسدالله شریفی
سلام علیکم.باسپاس ازمطالب زیبا.کاربردی وعلمی که مطرح فرمودید.
تمامی ممالک مترقی،دارای شورای عالی توسعه هستند که آخرین یافته های دانشگاهی راباجامعه مدنی درمیان می نهند.
به مثابه ی اضلاع یک مثلث تصور کنیم:۱_بخش دولتی۲_بخش خصوصی ۳_بخش تشکل‌های مردم نهاد .این سه بخش توسط رسانه های مکتوب وشفاهی بایکدیگر درتعامل بسرمی برند.
ازتشکلهای مردم نهاد به عنوان حلقه های واسط بین مردم ومدیران دولتی نام برده میشود.
درشورای عالی توسعه درراستای توسعه آفرینی،نمایندگانی ازبخش دانش بنیانها. بخش دولتی.بخش خصوصی.بخش سمن ها و.رسانه ها حضورمی یابند ودانش محور وتخصصی درحوزه های توسعه آفرینی به تبادل آراء می پردازند وبرونداد گفتگوها درقالب مصوبه جهت ارابه مبادی ذیربط منعکس وتاحصول نتیجه ی نهایی توسط کارشناسان،پی گیری میشود
بنابراین می بایست دردانشگاههای کشورمان یک رشته به نام مبانی مردم نهادی(تشکل‌های مردم نهاد)توسط مراجع مربوطه تاسیس تا تمامی عزیزانی که درسمن ها وخیریه ها به فعالیت مشغول میشوند،تمامی تصمیمات وعملکردشان، مبتنی بردانش وتخصص های به روز باشد.
گرچه داوطلب بودن یک خصیصه ی والای انسانی ست،ساختاریافته گی ونهادمندی به عنوان موتورمحرکه ی توسعه آفرینی در یک جامعه مدنی محسوب میگردد.مانیازبه یک پارچه گی وایجاد سامانه ی خیر،احسان ووقف داریم تا بابانک اطلاعاتی منسجم به منابع،مصارف ودستاوردها ی خیر ،واقف بشویم.نقل به مضمون:قبل ازخوشبختی وسعادت،خوب است که آگاه شده باشیم..