به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی؛ از علمای اسبق تهران بود که حوزه علمیه‌ای را در تأسیس کرد و امروزه هم این حوزه به نام ایشان در حال فعالیت است. یکی از برنامه‌های مرحوم مجتهدی تهرانی، منبرهای کوتاه اخلاقی بین اقامه نماز جماعت ظهر و عصر بود؛ منبرهایی که سال‌ها از صدا‌وسیما هم پخش می‌شد. موضوع یکی از این سخنرانی‌های کوتاه اخلاقی، فضیلت صبر کردن بر فقر و پاداش کمک به فقرا است که در ادامه متن آن را می‌خوانید؛

 در جامع‌الاخبار شیخ صدوق این روایت از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است: خدا به ابراهیم (ع) وحی کرد: من تو را خلق کردم و با آتش نمرود آزمودم اما اگر تو را مبتلا به فقر کنم و صبر را از تو بگیرم، چه کار می‌کنی؟ 

 برخی آدم‌ها طاقت ندارند و وقتی فقیر می‌شوند نمی‌توانند صبر کنند و داد‌وبیدا می‌کنند که چرا من فقیرم. برخی افراد هم صبر می‌کنند. در ماه رمضان با نان خالی روزه می‌گیرند اما چیزی نمی‌گویند. سحرها هم یک نان و یک سیب‌زمینی می‌خورند و از اول ماه تا آخر ماه پول دو سیر گوشت را هم گیر نمی‌آورند، ولی صبر می‌کنند. حالا خدا به حضرت ابراهیم (ع) می‌فرماید: من تو را گرفتار آتش نمرود کردم. در آن جریان هم همه دیدند که آتش گلستان شد و ابراهیم (ع) هم صحیح و سالم ماند. حالا خدا می‌گوید من تو را گرفتار آتش نمرود کردم و صبر کردی، اگر تو را به فقر مبتلا می‌کردم چه کار می‌کردی؟ 

 گاهی برخی افراد در اثر فقر به کفر می‌رسند. به خاطر همین خوب است که همیشه از خدا بخواهید محتاج خلق نشوید و انقدر فقیر نشوید که دستتان پیش هر کس و ناکسی دراز بشود و به خدا بگویید این آب‌باریکه را از ما نگیر. قدیمی‌ها آبگوشت که می‌خوردند می‌گفتند خدایا این آب‌باریکه را از ما نگیر. راضی به رضای خدا باشید. فقر خیلی مشکل است و خیلی آدم می‌خواهد که فقیر باشد و صبر کند. 

 در ادامه روایت آمده است: ابراهیم (ع) گفت خدایا فقر از آتش نمرود برای من سخت‌تر است. خداوند گفت: به عزت و جلال خودم من در آسمان و زمین چیزی سخت‌تر از فقر خلق نکردم. ابراهیم (ع) گفت: خدایا اگر کسی یک گرسنه‌ای سیر کند جزایش چیست؟ خدا فرمود جزایش آمرزش است؛ حتی اگر گناهانش بین زمین و آسمان را پر کرده باشد.

 قدیم‌ها یادم است یکی از رفقای ما به نام حاج‌کاظم جعفری، مهمانی که می‌گرفت یک شب فامیل‌ها را دعوت می‌کرد، یک شب علما را، یک شب همسایه‌ها را و یک شب هم آب‌ حوضی‌ها و فقرا را دعوت می‌کرد. همان غذایی که برای تاجران سفره می‌انداخت برای فقرا هم همان را می‌داد. 

 بعد در روایت دارد که اگر رحمت پروردگار من بر فقرای امت نبود، نزدیک بود فقرا کافر شوند. یکی از اصحاب که اسمش هم ابی‌هریره بود بلند شد و گفت: کسی که فقیر است، اما بر فقرش صبر می‌کند جزایش چیست؟ خداوند فرمود: در بهشت یک ساختمانی است و غرفه‌ای از یاقوت سرخ دارد که اهل بهشت آن غرفه را نگاه می‌کنند، همانطور که اهل زمین ستاره‌ها را نگاه می‌کنند. در آن غرفه داخل نمی‌شود، مگر پیامبر فقیر، یا شهید فقیر، یا مؤمن فقیر. پس اگر کسی وضع مالی‌اش خوب نیست ناراحت نباشد و تحمل کند که صبر کردن بر فقر موجب آمرزش است.