موفقیتهای فاز اول: ربات جراح و بهبودهای چشمگیر
تحول، دو سال پیش با نوسازی اولین دستگاه «امآرآی» در کانادا، مجهز به پیشرفتهترین فناوری هوش مصنوعی، آغاز شد. نقطه عطف اخیر، ورود اولین ربات جراحی به بیمارستان رویال جوبیلی بود. دکتر «جف مککرکن»، رئیس بخش ارولوژی و رباتیک این دو بیمارستان، میگوید: «ما نمونههای زندهای از چگونگی تغییر چشمانداز توسط بشردوستی هستیم. این جامعهٔ خیرخواه است که حامی این دستاوردهاست و تمایل آشکاری برای ارتقای سطح مراقبتهای پزشکی در آن وجود دارد.
فاز اول پویش با عنوان «زمان نوآوری جراحی فرا رسیده» تنها در کمتر از یک سال، ۱۷ میلیون دلار از سوی بیش از ۳۴۰۰ اهداکننده جمعآوری کرد. این بودجه، خرید اولین ربات جراحی و ۵۰ قطعه از ابزارهای ضروری و برتر جراحی را ممکن ساخت. از اولین جراحی با کمک ربات در ۳ فوریه ۲۰۲۵، بیش از ۲۸۰ عمل در حوزههای ارولوژی، گوش و حلق و بینی و جراحی عمومی انجام شده است. تأثیر آن فوری و عمیق بوده است: دوره بهبودی بیماران به شکل چشمگیری سریعتر شده، وابستگی به مسکنها کاهش یافته و نرخ بستری مجدد به شدت افت کرده است.
دکتر مککرکن میافزاید: «اکنون سیستمی داریم که بیماران در کمتر از ۲۴ ساعت پس از عمل مرخص میشوند. تعداد عملهای ماهانه لغو شده نیز حدود ۸۵ درصد کاهش یافته است.» این سطح از کارآیی، صدها روز بستری را صرفهجویی کرده و با حل معضل لغو جراحیها، به کاهش زمان انتظار بیماران کمک میکند.
فاز دوم و هدیه تاریخی ۷.۵ میلیون دلاری
بر اساس این موفقیت، بنیاد بیمارستانهای ویکتوریا، فاز دوم پویش با عنوان «زمان تکامل جراحی فرا رسیده» را با هدف ۲۱ میلیون دلاری برای رساندن این دو بیمارستان به جایگاه رهبری ملی در مراقبتهای کمتهاجمی آغاز کرده است. این پویش شامل تأمین بودجه برای دومین سیستم رباتیک «داوینچی» (da Vinci) برای گسترش خدمات به تخصصهایی مانند زنان، انکولوژی، قفسه سینه و جراحی اطفال، و همچنین یک ربات جراحی اعصاب «مازور» (Mazor) برای جراحی مغز و ستون فقرات خواهد بود. با خرید این ربات، ویکتوریا به یکی از معدود مراکز مجهز به این فناوری در کانادا تبدیل میشود.
قلب تپنده این مرحله، بزرگترین هدیه در ۳۶ سال تاریخ این بنیاد است: یک کمک مالی تحولآفرین ۷.۵ میلیون دلاری از سوی یک نیکوکار محلی، به صورت «اهدای تشویقی» (Match Donation). این بدان معناست که هر کمک مالی به این کمپین جدید، توسط این نیکوکار تضمین و دوبرابر خواهد شد و اثر هر دلار اهدایی را مضاعف میکند. «اهدای تشویقی» یک سازوکار استراتژیک در جمعآوری کمکهای مردمی است که بر اساس آن، یک حامی اصلی متعهد میشود مبلغ اهدایی سایر اهداکنندگان به یک کمپین مشخص را تا سقف معینی، «تطبیق» و برابر کند.
این مکانیسم با ایجاد «اثر اهرمی» (Leverage Effect)، ارزش هر دلار اهدایی را افزایش میدهد. این مکانیسم هوشمندانه که در علم جمعآوری کمکهای مردمی یک محرک قدرتمند شناخته میشود، با دوبرابر کردن خودکار تأثیر هر دلار اهدا شده، هم مشارکت عمومی را تشویق میکند و هم بازده نهایی کل کمپین را به حداکثر میرساند. در واقع، این استراتژی باعث میشود سرمایه اولیه، نقش یک موتور محرکه را ایفا کند و منابع بسیار بزرگتری را برای تحول سیستم سلامت بسیج کند. موفقیت این پویش نشان میدهد که نیکوکاری استراتژیک، با به کارگیری اثر اهرمی، میتواند منابع محدود را به تحولی نامحدود تبدیل کند.
آیندهای درخشان برای جذب استعدادهای برتر
«ایوری بروهمن»، مدیرعامل بنیاد بیمارستانهای ویکتوریا، با اشاره به این اقدام خیریه تاریخی گفت: قویترین بیمارستانهای کانادا، قویترین پشتیبانهای مردمی را در کنار خود دارند. ما چقدر خوششانس هستیم که جامعهای بخشنده داریم که سخاوتش محرک نوآوری است، مراقبان ما را تشویق میکند، سیستم بیمارستانی ما را ارتقا میدهد و مراقبت از بیمار را فراتر از چیزی که زمانی ممکن بود، دگرگون میسازد. در ونکوور، بیمارستانهای خیریه ما ثابت کردند که وقتی نیکوکاری پیشتاز باشد، چه چیزی ممکن است.
دکتر مککرکن همچنین تأکید کرد که دستیابی به این فناوریها فراتر از بهبود آمارهای کنونی است؛ بلکه گامی اساسی در راستای «آیندهپروی» (Future-Proofing) نظام سلامت جزیره محسوب میشود. او توضیح داد: «این اقدام، یک سرمایهگذاری استراتژیک هوشمندانه است. ما با تجهیز بیمارستانهایمان به پیشرفتهترین رباتهای جراحی و جذب برترین استعدادها، نه فقط برای امروز، بلکه برای چالشها و نوآوریهای پزشکی دهههای آینده نیز زیرساخت میسازیم.
هدف این است که سیستم سلامت ما همگام با تحولات جهانی پیش برود، منسوخ نشود و همواره توانایی ارائه مترقیترین روشهای درمانی را به جامعه خود داشته باشد.» به گفته وی، این رویکرد «آیندهپروا» است که با آوردن فناوریهای در سطح مراکز آکادمیک به یک محیط جامعهمحور، جزیره را به جاذبهای برای جذب و حفظ استعدادهای برتر تبدیل میکند، استعدادهایی که در شرایط دیگر ممکن بود به سوی شهرها و بیمارستانهای بزرگتر گرایش یابند.
