هشدار «گاردین» نسبت به قطع کمک‌های خیریه‌ای دولت آمریکا در جهان
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، با تعطیلی رسمی «آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا، (USAID) در اوایل ماه ژولای، به نظر می‌رسد تحقق برنامه اهداف توسعه پایدار ۲۰۳۰، سازمان ملل متحد، با چالشی دیگری مواجه شده است. اقدام اخیر آمریکا، نیز به نظر می‌رسد برنامه توسعه‌ای را در بسیاری از کشورها متوقف خواهد کرد. نشریه «گاردین» در یادداشتی می‌نویسد که کاهش کمک‌های دونالد ترامپ می‌تواند تا سال ۲۰۳۰، جان بیش از ۱۴ میلیون نفر را بگیرد که یک سوم آنها کودکان هستند. برای بسیاری از کشورهای فقیر، مقیاس این شوک، مشابه یک جنگ بزرگ خواهد بود. بیش از چهار پنجم برنامه‌های آژانس آمریکایی کاهش یافته است و پروژه‌های باقی مانده در برنامه‌های کمک توسعه‌ای وزارت امور خارجه آمریکا ادغام شده‌اند.
سیاست جدید آمریکا، تشویق دیگران به پیروی از الگوی قطع کمک‌ها بوده و به کشورهایی، چون انگلیس، آلمان و فرانسه سرایت کرده است. این کشورها نیز همانند آمریکا، بودجه‌های کمکی خود را برای صرف هزینه بیشتر در امور نظامی کاهش می‌دهند. «سازمان خیریه آکسفام»، می‌گوید که کاهش جمعی بودجه توسط کشورهای عضو گروه هفت، بزرگترین کاهش کمک از سال ۱۹۶۰ است، به طوری که هزینه‌ها در سال ۲۰۲۶ نسبت به سال گذشته ۲۶ درصد کاهش یافته است و بنا بر گزارش آکسفام، انتظار نمی‌رود که چین یا کشورهای حوزه خلیج فارس این شکاف بزرگ را پر کنند.
گاردین معتقد است که این کاهش کمک در ابعاد وسیع جهانی، تنها خبر بدی برای دریافت‌کنندگان کمک نیست و برای همه جهان واقعه‌ای بدشگون است. نویسنده یادداشت معتقد است که کاهش کمک علاوه بر افزایش درگیری، گرسنگی و فقر، بی‌عدالتی و محرومیت را نیز به همراه دارد. این مساله بی‌ثباتی و عدم امنیت را در همه ابعاد، پدیدار می‌کند و کاهش بودجه‌های بهداشتی، خطرات یک بیماری همه‌گیر جهانی دیگر را، افزایش می‌دهد. در چنین شرایطی، کشورهای در حال توسعه امیدوار بودند که «کنفرانس بین‌المللی تأمین مالی برای توسعه» در ماه گذشته که به میزبانی سازمان ملل متحد و اسپانیا، برگزار شد حداقل شاهد تمایلی برای مقابله با سیستم جدید مالی بین‌المللی کمک‌ها باشد اما در عوض، آمریکا، انگلیس، اتحادیه اروپا و دیگران به طرز شرم‌آوری به سیستم عدم کمک‌رسانی ملحق شده و فرآیند بین دولتی سازمان ملل برای مقابله با بحران‌ها را بسیار ضعیف کرده‌اند.
بیش از دو پنجم جمعیت جهان در کشورهای کم‌درآمد زندگی می‌کنند که بدهی بالایی دارند. بسیاری از کشورهای فقیر آفریقایی بیشتر از آنچه برای بهداشت یا آموزش هزینه می‌کنند، برای تأمین مالی بدهی که امسال به امسال به ۹۴۷ میلیارد دلار رسیده است، هزینه می‌کنند. برخلاف تصور رایج ثروت و منابع کشورهای فقیر همواره در پروسه تاریخی استعمار، به کشورهای توسعه‌یافته سرازیر و منابعشان توسط آنان غارت شده است.
بحران در نظام بهداشتی جهان
با کاهش بودجۀ کمک‌ها، نظام بهداشتی جهان در خط اول آسیب است. این قطع کمک، ابتکارات کلیدی مانند صندوق جهانی مبارزه با ایدز، سل و مالاریا را با کاهش شدید منابع مواجه کرده است که امنیت سلامت را به ویژه در کشورهای فقیر تهدید می‌کند. زنجیره‌های تأمینی که دسترسی به داروهای قابل اعتماد برای HIV، سل و مالاریا را تضمین می‌کردند، در آتش این بی‌عدالتی خواهند سوخت. آزمایش‌های بالینی فعال متعددی متوقف شده‌اند و شرکت‌کنندگان در مطالعات این بیماری‌ها را در بلاتکلیفی قرار داده‌اند. این بی‌تعهدی جهان غرب، نقض اخلاق پزشکی و همچنین نجابت انسانی را بار دیگر به تصویر کشیده است. در اول مسیر قطع کمک، ما شاهد این هستیم که بیماران مبتلا به HIV در بوتسوانا با احتمال اتمام دارو مواجه هستند. کاهش بودجه، همچنین غربالگری‌های بهداشتی در فرودگاه‌ها و سایر نقاط حمل و نقل را که برای کنترل شیوع بیماری‌های عفونی مانند سارس، ابولا، نیپا و مرس در نظر گرفته شده بود، متوقف کرده است.
طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO)، میلیون‌ها نفر از آسیب‌پذیرترین افراد در برابر سل، کشنده‌ترین بیماری عفونی جهان، اکنون در «خطر جدی» قرار دارند. ده‌ها میلیون نفر از آنها در جنوب آسیا هستند. این منطقه از جمله مناطقی است که بیشترین آسیب را از کاهش بودجه دیده است و برنامه‌های بهداشتی در نپال، سریلانکا، پاکستان، بنگلادش و میانمار کاهش یافته است. یک محقق سل در دانشکده بهداشت عمومی «تی اچ چان هاروارد» به رسانه‌ها گفته است که تصمیمات دولت ترامپ می‌تواند دو دهه پیشرفت نظام بهداشت جهانی را خنثی کند و منجر به مرگ میلیون‌ها نفر شود، او با تاسف می‌گوید: «انگار موهایم را به عصر حجر می‌کشند.»
کشورهای توسعه‌یافته تصمیم گرفته‌اند که از یک سیستم مالی جهانی ناعادلانه حمایت کنند. اشتیاق انگلیس و دیگران برای تمرکز بر راه‌حل‌های بخش خصوصی و وعده تبدیل «میلیارد‌ها به تریلیون‌ها» توسط امور مالی بخش خصوصی، یک دهه پیش با شور و شوق توسط این کشورها، تبلیغ شد و تا حد زیادی محقق نشد. با وجود نابرابری پایدار، چند دهه گذشته کمک توسعه‌ای جهانی به کشورهای فقیر شاهد پیشرفت فوق‌العاده‌ای در زمینه‌هایی مانند کاهش مرگ و میر کودکان داشته است که اکنون در مواجهه با یک بی‌عدالتی سیستمی به رهبری آمریکا و در این دوران درگیری و بحران، ندای عدالت را مسدود شده است، سیاستی فراگیری و جدیدی که مسلما همۀ جهان از جمله آمریکا را با بروز بحران‌های فراگیر بیشتر پشیمان خواهد کرد.
گزارش از زهرا میرابیان
منابع: