به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، ضرورت اتخاذ رویکرد توانمندسازی و ریشه‌کنی فقر نسبت به اقشار کم‌درآمد جامعه از رویکردهای جدید در حوزه خیریه‌هاست اما با این حال هنوز بسیاری از افراد خیّر و خیریه‌ها گمان می‌کنند که با کمک‌های موردی و امدادی می‌توان فقر را مرتفع کرد.

 آیت‌الله جوادی آملی، از مراجع عظام تقلید و از اساتید برجستۀ حوزه علمیه، در سخنانی که در ادامه از نظر می‌گذرد، دو جنبه فقر را از یکدیگر متمایز می‌سازد؛ یکی فقر طبیعی و دیگری، فقر اقتصادی. از نظرگاه ایشان، فقر طبیعی مربوط به افراد سالخورده و بیمار و ناتوان است که طبیعتاً امکان کسب درآمد ندارد لذا با رویکردهای ترمیمی و مقطعی باید کاری کرد که گرسنه نمانند و افراد ثروتمندتر، وظیفه دارند به آن‌ها کمک کنند. اما نوع دوم فقر که جنبه سیستماتیک به خود می‌گیرد، فقر اقتصادی است به این معنا که افراد زیادی از جامعه، حتی با وجود توانمندی بدنی، فقیر بمانند و نتوانند رشد کنند؛ از نظرگاه آیت‌الله جوادی آملی این نوع از فقر باید با قدرت توسط دولت ریشه‌کن شود و راهش اشتغال و تولید است. در رفع این نوع از فقر، کمک‌های امدادی در شأن یک نظام دینی نیست.

در ادامه سخنان آیت‌الله جوادی آملی که طی روزهای اخیر خطاب به همایش یادبود مرحوم آیت‌الله واعظ طبسی ایراد شده و روز شنبه 19 اسفندماه 1402 در خبرگزاری شفقنا انعکاس یافته است، از نظر می‌گذرد:    

«...مملکت را هم کميته امدادی نمی‌شود اداره کرد. هرکس بايد در کنار سفره خودش بنشيند. توليد توليد توليد. اشتغال اشتغال اشتغال. ما دو تا فقر  داريم: يک فقر اقتصادی که حُسنُ الکفايه و تاج کفايت و مديريت، بايد اين را کاملاً ريشه‌کَن کند. فقر اقتصادی، قدغن است. يک فقر طبيعی داريم. فقر طبيعی مثل کودکان، سالخورده‌ها، بيمارانِ افتاده، اينها اهل کار و کسب نيستند؛ نه خردسالان اهل کار و کسب هستند، نه سالمندانِ از کارافتاده. اين فقر طبيعی را به وسيله خانواده‌هايی که دستشان پُر است بايد تأمين بکنيم وگرنه کشور را با کميته امداد اداره‌کردن در شأن يک  نظام اسلامی نيست.

سخن در اين نيست که شکم پُر بشود، سخن در آبرو است. اين تاج [کفایت] است. اين تاج را به سر هر کسی نمی‌شود نهاد. امام سجاد(صلوات الله و سلامه عليه) به خدا عرض ميکند خدايا اين تاج را تو بايد بدهی. آن فهم را که من بفهمم ريشه فقر اقتصادی کلاً صد درصد بايد قطع بشود تو بايد بدهی. فقر طبيعی هست، اگر کسی در کنار سفره پسرش باشد يا پدرش باشد يا برادرش باشد که «مَن بالکفايه» او  هستند اين ننگ نيست [و به این افراد کمک کردن اشکالی ندارد]، اما اداره مملکت با کميته امداد در شأن يک نظام  اسلامی نيست...»

به قلم سردبیر