به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، آیین نکوداشت ثمینه باغچه‌بان دختر جبار باغچه‌بان شامگاه پنج‌شنبه ۲۱ فروردین با حضور زهرا بهروزآذر؛ معاون رئیس‌جمهور در امور زنان، فاطمه‌ مهاجرانی؛ سخنگوی دولت، علی ربیعی؛ دستیار اجتماعی رئیس جمهور و جمعی دیگر از مسئولان و هنردوستان ناشنوا در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

 ربیعی در این مراسم با بیان اینکه ثمینه باغچه‌بان در روزگار خویش پیشتاز بود گفت: مدیریت، آموزش، ترجمه و مشارکت در خدمت به ناشنوایان از جمله تلاش‌های این بانوی برجسته بوده است. مسیری که با عشق به کودکان و در سایه پدر به شایستگی طی شد. بخشی از ماندگاری و پویایی سرزمین ایران، مرهون انسان‌های بزرگی است که خالق آثار جاودانه ادبی، هنری و علمی بودند. برخی از این انسان‌ها خود به‌تنهایی یک روایت زنده از زندگی، فرهنگ و هویت ایرانی هستند و فراتر از یک نام، همچون نهادی ماندگار در بستر جامعه عمل می‌کنند، همچون خانواده باغچه‌بان؛ از زنده‌یاد جبار باغچه‌بان تا فرزندانش.

 ربیعی تأکید کرد: وقتی نام باغچه‌بان را می‌شنویم، بی‌درنگ ذهنمان به یاد بنیانگذار اولین مدرسه ناشنوایان می‌افتد اما در سایه آن نام بزرگ، شخصیتی مستقل، خلاق، متعهد و تأثیرگذار نیز شکل گرفت که راه خود را با اندیشه و عمل از دل تاریخ معاصر ما گشود؛ خانم «ثمینه باغچه‌بان».

 وی ادامه داد: او زنی است که نه در حاشیه نام پدر یا همسر بلکه با تکیه بر دانش، تعهد و عشق به فرهنگ و آموزش به‌عنوان یکی از چهره‌های درخشان در حوزه آموزش کودکان به‌ویژه کودکان کم‌شنوا و ناشنوا شناخته شد. او با کنشگری هوشمندانه و رویکردی انسانی، توانست سهمی بزرگ در توسعه آموزش و ارتقای آگاهی در جامعه ایفا کند. او نشان داد که ادبیات کودک، نه ‌سرگرمی صرف بلکه ابزاری برای تربیت عاطفی، اجتماعی و فرهنگی نسل آینده است. در بررسی مسیر زندگی و فعالیت‌های ثمینه باغچه‌بان شاید هیچ واژه‌ای به‌اندازه تعهد شایسته وصف او نباشد.

 در ادامه فاطمه مهاجرانی؛ سخنگوی دولت بیان کرد: حتماً آدم‌های این‌چنینی بی‌نیازند از هرگونه گرامیداشتی؛ چراکه آن‌ها بیشترین گرامیداشت را از مردم دریافت کردند و چه گرامیداشتی زیباتر از اینکه مردم آدم را گرامی بدارند. ولی این مراسم از این جهت مهم است که ما باید بزرگداشت آنها را یاد بگیریم و نمونه‌های اینچنینی باید بدانند که جامعه قدردان آن‌هاست. جدای از اینکه خودم وظیفه داشتم عرض ادب کنم خدمت عزیزان و مشخصاً سرکار خانم ثمینه باغچه‌بان، پیام رئیس‌جمهور را خدمتتان قرائت خواهم کرد.

 سخنگوی دولت گفت: فکر می‌کنم حضور سرکار خانم باغچه‌بان و خانواده محترمشان دقیقاً مصداق این شعر مولاناست: «تو را اگر نفسی ماند به جز عشق مکار، که چیست قیمت عالم هر آن چه می‌ارزد». واقعیت این است که آدم‌هایی از جنس خانواده باغچه‌بان بر کرامت انسان‌ها، بر دادن فرصت برای رشد به انسان‌ها، ارزیدن و لرزیدن و علت ماندگاریشان و علت خوش‌نامیشان هم همین است و لا غیر.

 مهاجرانی اظهارداشت: بسیار خوشحالم و باعث افتخار من است که در جمع و مراسم گرامیداشت مقام یک معلم حضور دارم. بعضی از فامیلی‌ها خیلی بامسما است. خود باغچه فضایی برای رشد و تربیت گیاهان ایجاد می‌کند و کار یک باغچه‌بان مهیاکردن محیط برای رشد است و این کاری است که خانواده باغچه‌بان برای آموزش ایران زمین کردند. آن‌ها باغچه‌بان همه گل‌هایی هستند که در خانواده آموزشی ایران رشد می‌کنند.

 وی با اشاره به برگزاری این نکوداشت ادامه داد: حتما آدم‌های اینچنینی بی‌نیاز از چنین مراسم‌هایی هستند اما برگزاری بزرگداشت از این جهت مهم است که ما یاد بگیریم و بگوییم جامعه قدردان آنهاست. اینگونه مراسمات باید تکثیر و تکرار شوند. آدم‌هایی از جنس باغچه‌بان الگوی کرامت و رشد انسان‌ها هستند.

 وی در پایان، پیام رئیس‌جمهور تقدیم به ثمینه باغچه‌بان را قرائت کرد.

 نوش‌آفرین انصاری نویسنده کشورمان نیز در این مراسم گفت: جلسه‌ای است مالامال از احساس. به عنوان قدیمی‌ترین دوست ثمینه، مطالبی را باید عرض کنم. زمانی که دخترش مریم گفت مادرم دوست دارد به ایران بازگردد خیلی خوشحال شدم و گفتم جای شما ایران است. گفتم سعی می کنم شما را با افراد بزرگی آشنا کنم و من دروازه و پنجره‌ای برای آشنایی ایشان با ایران پس از ۴۰ سال بودم.

 قرار بود در این مراسم مستند ثمینه باغچه‌بان اکران شود که به دلیل مخالفت یکی از تولیدکنندگان اجازه پخش نیافت و اکران انجام نشد. سارا کریمان؛ کارگردان این مستند گفت: این فیلم با همکاری سخاوتمندانه ثمینه ساخته شده بود. دوست‌ داشتم امروز فیلم به نمایش درآید. خیلی منتظر چنین لحظه‌ای بودم اما متأسفانه نشد.

 وی افزود: من دائماً در اندیشه زنان بزرگ و تأثیرگذار ایران بودم. به سراغ نوش‌آفرین انصاری رفتم که ثمینه را به من معرفی کردند. به سختی توانستم آن همه بزرگی را در ۵۳ دقیقه بگنجانم. با ما همکاری زیادی از طرف مدیران شد و سه سال فرایند و زمان ساخت فیلم طول کشید.

 سیدجواد حسینی؛ رئیس سازمان بهزیستی به عنوان آخرین سخنران مراسم اظهار کرد: رشدیه نام مقدسی است که تعلیم و تربیت این کشور سخت به او مدیون است. جبار باغچه‌بان چه زیبا نام باغچه‌بان را برای خود برگزید. او وقتی اولین مدرسه ناشنوایان را در تبریز راه‌اندازی کرد این اسم را برگزید. باغچه‌بان همیشه برای من نامی مقدس بوده و تاریخ تعلیم و تربیت این کشور خیلی سخت به او مدیون است. ثمینه باغچه‌بان در زمان حیات پدر همراه او بود و پس او راه پدر را به نیکویی ادامه داد و در حوزه بهزیستی هم زحمات بسیاری کشید.

 ثمینه باغچه‌بان نیز طی اظهاراتی کوتاه که سخنانش را با اشعاری از سعدی و مولانا آغاز کرد، گفت: ما شاعران بسیاری داریم که هنوز نام‌آور نشده‌اند و ان‌شاءالله هرکس هر هنری دارد فرصت آن را داشته باشد که هنرش را عرضه کند و این بزرگ‌ترین پاداشی است که یک هنرمند می‌تواند داشته باشد. من سعادت این را داشتم که همسر هوشنگ پیرنظر باشم و از او دختر و پسری مثل سهراب پیرنظر و مریم پیرنظر داشته باشم و من زیر سایه مریم هستم. من عمرم را بر سر عشق و علاقه به ناشنوایان گذاشتم و اگر دوباره این فرصت را داشته باشم همین راه را خواهم رفت. از آقای پزشکیان تشکر می‌کنم که پشتیبان آموزشگاه باغچه‌بان بودند.

 در بخش پایانی این مراسم زهرا بهروز آذر به نمایندگی از دولت لوحی از طرف مسعود پزشکیان؛ رئیس جمهور به ثمینه باغچه‌بان اهدا کرد و پس از آن علی ربیعی؛ دستیار رئیس جمهور در امور اجتماعی، جواد حسینی، سالار قاسمی و دیگر افراد از نهادهای مختلف نیز با اهدای هدایا و لوح تقدیر از ثمینه باغچه‌بان تقدیر کردند.

 همچنین در پایان تنها شاگرد زنده‌یاد جبار باغچه‌بان روی سن آمد و عرض ادب کرد و مراسم با تجلیل از ثمینه باغچه‌بان و برش کیک تولد او که همزمان با پنجم فروردین بوده، به پایان رسید.

 لازم به ذکر است، ثمینه باغچه‌بان، ۵ فروردینِ ۱۳۰۶ در تبریز متولد شد. در سال ۱۳۴۱ در پی تأسیس شورای کتاب کودک، فعالیت خود را در آنجا آغاز کرد. دو کتاب «پل چوبی» و «نوروزها و بادبادک‌ها» به قلم او از کتاب‌های برگزیده شورای کتاب کودک است. از کارهای شایان توجه او که با کمک یونیسف انجام پذیرفت، ارائه ترانه فولکلوریک «دویدم و دویدم» در قالب کتاب و تهیه ویدئوی آن به زبان اشاره است که پلی بین کودکان ناشنوا و شنوا شد. این کتاب به زبان انگلیسی و اسپانیایی برگردان شده است.

 او در معرفی فعالیت‌ها و پیشرفت‌های چشم‌گیر ایران در زمینه توانبخشی ناشنوایان در کنفرانس‌های جهانی، نوشتن کتاب‌هایی درباره آموزش و پرورش ناشنوایان، آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان و برگردان آثاری در زمینه آموزش ناشنوایان، اختلالات گفتاری و ناگویایی به زبان فارسی نقشی بسیار مؤثر داشت. در سال ۱۹۷۷ از سوی Clarke School Fellowship For The  Middle East USA  یک بورس تحصیلی به نام ثمینه باغچه‌بان نام گذاری شد. از دیگر آثار او می‌توان به کتاب‌های «جم جمک برگ خزون»، «آفتاب مهتاب چه رنگه» و کتاب «روشنگر تاریکی‌ها » (در باره پدرش جبار باغچه‌بان) اشاره کرد.

منابع:

 خبرگزاری ایرنا

 روابط عمومی سازمان بهزیستی کشور

 روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی