به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران به نقل از «شبکه شرق»، سرمقاله شماره 12 اسفند 1403 روزنامه شرق با عنوان «نیکوکاری مردم ایران چگونه است؟» به قلم حمزه نوذری؛ جامعه‌شناس و استاد دانشگاه به نتایج «پیمایش ملی گرایش مردم ایران به نیکوکاری» که در سال 1402 انجام گرفته، پرداخته است.

 براساس این گزارش، بیش از 77 درصد مردم ایران نیکوکاری را به شیوه کمک مالی و نقدی انجام می‌دهند. 11 درصد فعالیت افراد خیرخواهی خود را به شیوه اهدای غذا و کالا انجام می‌دهند. در حدود 9 درصد افراد کار داوطلبانه انجام می‌دهند. در حدود 1.5 درصد پاسخگویان، نیکوکاری را به شیوه تأسیس و مدیریت یک سازمان نیکوکاری انجام می‌دهند. این در حالی است که کمتر از یک درصد افراد جامعه با در اختیار گذاشتن فضا و میزبانی از فعالیت‌های خیرخواهانه در نیکوکاری مشارکت دارند. با این حساب می‌توان گفت روش سنتی نیکوکاری هنوز هم غالب است و در حدود 90 درصد افراد جامعه از دو روش کمک مالی و اهدای بسته‌های غذایی و کالا فعالیت نیکوکاری را انجام می‌دهند، یعنی پولی را می‌بخشند یا غذا و کالایی را اهدا می‌کنند.

 اگر شیوه نیکوکاری مردم ایران بر‌اساس استان‌های کشور بررسی شود، می‌توان گفت هرچند شیوه غالب در همه استان‌ها کمک مالی و نقدی است، اما تفاوت‌های مهمی در استان‌ها وجود دارد. به‌‌عنوان مثال نزدیک به 18 درصد از ساکنان استان خراسان جنوبی نیکوکاری را به شیوه اهدای غذا و کالا انجام می‌دهند، در‌حالی‌که فقط هشت درصد ساکنان استان‌‌ سیستان‌و‌بلوچستان چنین اقدام خیرخواهانه‌ای را انجام داده‌اند. کمترین میزان کار داوطلبانه مربوط به استان البرز با 4.9 درصد و استان قم با 5.1 درصد و بیشترین میزان مربوط به هرمزگان با 18.5 درصد و ساکنان چهار‌محال‌و‌بختیاری با 13.4 درصد است.

 داده‌های پیمایش ملی گرایش مردم ایران به نیکوکاری همچنین نشان می‌دهد که اقدام به تأسیس و مدیریت سازمان خیریه در استان‌های زنجان و آذربایجان غربی کمتر از نیم درصد و در استان‌های البرز، بوشهر، خراسان جنوبی و شمالی، کرمان و سیستان‌و‌بلوچستان کمتر از یک درصد است، در‌حالی‌که پاسخ‌گویان در استان‌های هرمزگان با 4.1 درصد، خراسان رضوی با 3.2 درصد، همدان با 2.8 درصد و ساکنان استان‌های تهران و قم با دو درصد بیشتر از بقیه استان‌ها اقدام به تأسیس و مدیریت سازمان خیریه کرده‌اند.

 نتایج این پیمایش همچنین نشان می‌دهد که تحصیل‌کرده‌های جامعه کمتر کار داوطلبانه انجام می‌دهند، در‌حالی‌که گروه‌های به قول گرامشی فرودست یا به قول اصحاب مکتب فرانکفورت طردشدگان یا به قول فانون‌ دوزخیان روی زمین یا به‌صطلاح امروزی نیازمندان و بی‌چیزان به کارهای داوطلبانه تخصصی مثل کار پزشک، وکیل، معلم، مددکار، روان‌شناس و... احتیاج دارند. سازمان‌های خیریه کمتر فضایی برای کار داوطلبانه تخصصی فراهم می‌کنند و بیشتر تمایل دارند مردم نیکوکاری را به شکل کمک مالی انجام دهند. لازم است هم سازمان‌های خیریه تخصصی شوند و از کار داوطلبانه تخصصی بیشتر بهره‌مند شوند و هم دولت مانع از کار داوطلبانه تخصصی نشود. یکی از شیوه‌های مهم نیکوکاری، اهدای خون و عضو است که در اغلب پژوهش‌ها از آن غفلت شده است.