به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، میرزای نائینی، از فقیهان برجستۀ دوران مشروطه در کتاب «تنبیه‌الامه و تنزیه‌المله» حکمرانی را دارای سرشتی مردمی می‌داند؛ او به  حکمرانی و مدیریت جامعه، به مثابۀ یک موقوفۀ مشترک می‌نگرد که مردم  به‌عنوان «موقوفٌ علیهم» از حق یکسانی نسبت به امر موقوفه برخوردارند.

 بر اساس نگاه نائینی، حکمران از جانب مردم در جایگاه «امانت‌دار» یا متولی امر موقوفه قرار می‌گیرد و نمی‌تواند در امر حکمرانی تصرّف مالکانه داشته باشد؛ زیرا  این تصرف استبداد را در پی خواهد داشت. از این رو، مفهوم وقف موجب تولید حقّ مشارکت مردم در حکمرانی می‌شود.

 این دیدگاه در مقالۀ «نگاهی نو به نسبت وقف و حکمرانی مردمی» اثر حجت‌الاسلام دکتر منصور میراحمدی، استاد دانشگاه شهیدبهشتی تبیین شده است.