به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، نشست «وفاق ملی و کارآفرینی» از سلسله‌نشست‌های «وفاق ملی»، یکشنبه 20 آبان‌ماه با حضور حسین مرعشی؛ بنیانگذار مؤسسه خیریه مولی‌الموحدین و دبیرکل حزب سازندگی و فیروزه صابر؛ بنیانگذار بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان در محل معاونت راهبردی ریاست‌جمهوری برگزار شد. 

 این جلسه با حضور جمعی از فعالان عرصه کارآفرینی، خبرنگاران، پژوهشگران و مدیران برخی سمن‌ها، الگوهای وفاق ملی و ارتباط آن با کارآفرینی را از منظر دولتی و در بخشی دیگر از منظر تشکل‌های اجتماعی مورد بررسی قرار داد.

وفاق به معنای گفت‌وگو با رقیب است  

در ابتدای این نشست، حسین مرعشی با مروری از خاطرات دهه‌ها فعالیت خود در عرصه کارآفرینی از مصادیق وفاق بنا بر تجارب خود سخن گفت. وی عنوان داشت که وفاق مصادیق مختلفی دارد و پیش‌شرط‌های وفاق و تاثیر آن در عرصه کارآفرینی بسیار گوناگون است. از نظر مرعشی یکی از مهم‌ترین خصلت‌های کارآفرینی، شکار فرصت‌هاست و تا جامعه‌ای در خود، ظرفیت عمل و موفقیت را به وجود نیاورد، آن جامعه رشد نمی‌کند. وفاق به معنای گفت‌وگو با رقیب است و بدان معناست که هر کس برنده شود کشور برنده می‌شود. قرار نیست اگر قدرت جاجا شود کشور رو به سرنگونی برود. 

 مرعشی جلوه‌های وفاق را در احساس درک مشترک، فهم منافع ملی کشور، تاب‌آوری فردی، وسعت نظر و گفت‌وگو دانست و آن‌ها را نمونه‌هایی از وفاق ملی نامید و اظهار داشت که فرصت‌ها باید با منافع عمومی هم‌راستا باشد. 

 وی اظهار کرد: امروز آقای پزشکیان با خلوص نیت، وفاق را مطرح کرده است اما معنای وفاق این نیست که بخشی از مسئولیت‌های رسمی را به رقیب بدهد، باید با رقیب گفت‌وگو کنیم تا به نقطه‌ای برسیم که کشور برنده شود.

وفاق یعنی استفادۀ مشترک از ظرفیت‌ها

 در ادامۀ این جلسه، فیروزه صابر در مورد کارآفرینی و توسعه اجتماعی به ایراد سخن پرداخت. از نظر او، وفاق و کارآفرینی به طور طبیعی همراهی، همدلی و سازگاری مثبت است و به معنای استفاده مشترک از ظرفیت‌ها است. وفاق در موقعیت‌های برابر شکل می‌گیرد که یک فرآیند بلندمدت است. از نظر خانم صابر، ظرفیت پذیرش و وفاق باید وجود داشته باشد و مبتنی بر دموکراسی و مشارکت باید این پدیده شکل گیرد. در وفاق حقیقی، قدرت سیاسی می‌پذیرد که با مردم در تعامل باشد.

 صابر تصریح کرد: وفاق سیاسی، در دایره حکومت است اما وفاق با مردم نیز باید صورت بگیرد. از سوی دیگر زمانی کارآفرینی صورت می‌گیرد که جامعه در امنیت باشد و نه این‌که جایگاهی که می‌خواهد وفاق را برای کارآفرینی ایجاد کند خودش رقیب کارآفرینی باشد. در جایی که دولت در اقتصاد دست دارد، فرآیند مثبت کسب و کار و توسعه امکان‌پذیر نیست. این آسیب‌شناسیِ وفاق نیز هست که وفاق، حالت رفاقتی و رانتی می‌شود و نه وفاق ملی.

 این فعال مردم‌نهاد در ادامه گفت: ما نمایندگان تشکل‌ها و سمن‌ها باید خود را تسهیلگرانی بدانیم که با جامعه محلی برابریم. در وفاق ملی و از منظر سمن‌ها یا تشکل‌ها، استفاده از ظرفیت‌های مشترک نیاز به تعامل در تغییرات بلندمدت و پذیرش جامعه محلی است.

شفافیت و پاسخگویی در مسیر وفاق لازم است

در بخش‌ دیگری از این نشست، محمدجواد دردکشان؛ مدیرعامل بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان اظهار کرد: وفاق از همدلی و استفاده از فرصت‌ها می‌آید و باید همه ظرفیت آن دیده شود. 

 وی تسهیلگری یک سمن را عنصری مهم در مصادیق وفاق دانست و اضافه کرد وفاق نیز همانند تسهیلگری همراه شفافیت و پاسخ‌گویی به میدان می‌آید. میزان موفقیت یک سمن عملکردش است و نمی‌شود در بستر جامعه حرکت کرد و هر جا که وفاق شکست خورد زمین بازی را عوض کرد. 

 روش رسیدن به وفاق از نظر این فعال اجتماعی، الگوی تسهیل‌گری، توافق و تعامل، شفافیت و پاسخگویی است و در نهایت برای رسیدن به وفاق، سازمان‌های مردم‌نهاد باید به الگوهای حل مسئله توجه کنند و به نفع ذینفعان و بر اساس قواعد مشترک  کار کنند تا به وفاق مدنظر برسند.