به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، در سال‌های اخیر بارها شاهد شنیدن شعار «اعتیاد بیماری است نه جرم» بوده‌ایم. این شعار اجتماعی با بُعدی انسانی، نگاهی دلسوزانه به افرادی که درگیر اعتیاد هستند، دارد. افرادی که با اعتیاد دست‌وپنجه نرم می‌کنند علاوه بر مشکلات جسمانی، درگیر اختلالات جدی روانی شده و این اختلالات آنها را به سمت جرم و جنایت ناخواسته می‌کشاند. همین امر مسبب آن است که این افراد در نگاه جامعه و افراد آن به شخصیت‌های شرور و مجرم شناخته می‌شوند و احساس جامعه به آنها همراه با طردشدگی و خشم است.
می‌توانیم با رویکرد دلسوزانه هم به این ماجرا نگاه کنیم. افراد درگیر اعتیاد همان شهروندان عادی جامعه هستند که مدتی است راه اشتباهی را برای زندگی انتخاب کرده و اغلب خودشان هم با احساس شرم زیادی در جامعه حاضر می‌شوند. می‌توان با تغییر نگاه به این افراد به جای خشم و فاصله گرفتن، با محبت و همدلی بیشتری کنارشان بود تا آنها هم بتوانند با طی‌کردن پروسه درمان خود و بهبودی کامل، به آغوش خانواده و جامعه برگردند.
تلاش ان‌جی‌او‌ها در فیلیپین برای تغییر
با مطالبه‌گری انجیاوهای فیلیپین، دولتِ این کشور بنا دارد تا نگاه سنگین جامعه را از این افراد بردارد و با تغییر دیدگاه و رویکرد، روش‌های برخورد را تغییر دهد و تلاش دارد تا کسانی که از مواد‌مخدر استفاده می‌کنند را به عنوان بیمارانی که به کمک پزشکی نیاز دارند، بشناسد و با آنها به عنوان مجرم رفتار نشود و سیاست‌های بحث‌برانگیز قبلی را که در چارچوب «جنگ با مواد مخدر» اعمال می‌شد را تغییر دهند.
طی سال‌های اخیر، سیاست دولتی جنگ علیه مواد مخدر، منجر به کشته‌شدن هزاران نفر در فلیپین می‌شد. اینک، جامعه مدنی در فلیپین امیدوار است که تغییرات مثبتی ایجاد شود. لازم به توجه است که علاوه بر فشارهای داخلی سازمان‌های جامعه مدنی در فیلیپین، مطالبات بین‌المللی از فیلیپین نیز برای توقف جرم‌انگاری اعتیاد در تغییر سیاست دولت فیلیپین موثر بوده است. سازمان ملل متحد، برای مدت طولانی از دولت فیلیپین درخواست توقف شکنجه، قتل و زندانی‌کردن معتادان را داشت. با شروع روند تغییر، امیدها برای بهبود وضعیت بیشتر شده است.
«دنیل دیکینسون»، خبرنگار سازمان ملل متحد، برای پیگیری ماجرا به شهر «آنتیپولو» (نزدیک پایتخت مانیل) سفر کرده است تا با «مایکل جان ماسترو»، که به عنوان یک پرستار در «اداره پیشگیری و درمان مصرف مواد مخدر با حمایت UNODC» (دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد) کار می‌کرد، ملاقات کند.
«مایکل جان ماسترو» روایت زندگی یکی از افرادی که با آنها سروکار داشته را، این‌چنین نقل میکند، وی می‌گوید: «مرد جوانی به نام کارلو، به دلیل مصرف «متآمفتامین (نوعی ماده مخدر)، به دفتر ما ارجاع داده شد. او از اختلالات شدید روانی رنج می‌برد. مادرش را تهدید می‌کرد و سعی کرده بود کودکی را در خیابان خفه کند. خانواده ناچار شدند برای محافظت از وی و دیگران، کارلو را در اتاقش زندانی کنند. در همان اوایل کار متوجه شدم که مصرف مواد مخدر موجب بروز مشکلات روحی و روانی شدیدی در کارلو شده است. حالاتش علائم اسکیزوفرنی را نشان می‌داد که می‌توانست ناشی از مصرف متآمفتامین باشد. برای کارلو داروهایی مناسب با بیماری‌اش تجویز و ملزم شد تا به مدت شش هفته آنها را مصرف کند. تغییرات حاصل شده از آخرین باری که او را دیدم، باور نکردنی بود. اکنون او دیگر از هیچ حمله روانی رنج نمی‌بَرد، روحیه و رفتار مثبت‌‌تری دارد. آزادانه و با امنیت در محله‌اش رفت‌وآمد میکند. او حتی به ورزش روی آورده و با جوانان دیگر بسکتبال بازی میکند.»
تفاوت رویکردهای قدیم و جدید در حوزه مواد مخدر در فیلیپین
مایکل جان ماسترو با اشاره به تغییر رویکرد فیلیپین در برخورد با افرادی مانند کارلو، معتقد است اگر سیاست قبلی فیلیپین یعنی جنگ علیه مواد مخدر حکمفرما بود، کارلو به عنوان مجرم شناخته شده و سرنوشت او به زندان یا کشته‌شدن ختم می‌شد، زیرا شیوه نگاه جامعه به این افراد، مبتنی بر ترس و مجازات بود و افرادی که مواد مخدر مصرف می‌کردند افرادی شرور و خطرناک برای جامعه محسوب می‌شدند. اما سیاست جدید، زندگی کارلو را نجات داد و او را به زندگی سالم قبل از اعتیاد برگرداند.
این پرستار که برای یک ان‌جی‌او همکار با سازمان ملل متحد کار میکند معتقد است که رویکرد جدیدی که در سراسر فیلیپین اتخاذ شده و تغییر در سیاست بهداشتی این کشور، حس دلسوزی را نسبت به افرادی که مواد مخدر مصرف می‌کنند افزایش داده است و منجر به این شده که تعداد افرادی که برای درمان بیماری خود به «اداره سوء مصرف مواد مخدر»، شهر آنتیپولو مراجعه می‌کنند، بیشتر شود.
همکاری انجیاوهای فیلیپینی با سازمان ملل متحد برای اجرای سیاست جدید
دفتر مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل متحد، برای اجرای سیاست جدید با انجیاوهای بسیاری همکاری میکند. مایکل جان ماسترو، معتقد است که با کمک پروژه‌هایی که از سوی دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد به سازمان او محول شده است، آنها توانسته‌اند، انواع داده‌‌های اقتصادی، بهداشتی و اجتماعی را ردیابی کرده و با استفاده از اطلاعات جمع‌آوری‌شده، بیماران را برای درمان و حمایت به ان‌جی‌اوی مربوطه، ارجاع دهند.
گزارش از عاطفه جعفریان
منبع:
دیدگاه خود را بنویسید