بحران فقر در فنلاند: دهها نیازمند در انتظار غذا از مراسم خیریه کریسمس بازگردانده شدند
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، در مراسم خیریه کریسمس که توسط «بنیاد خیریه هورستی» در مرکز نمایشگاههای «مسوکسکوس هلسینکی» برگزار شد، شمار بیسابقهای بیش از دو هزار و دویست نفر از نیازمندان، بیخانمانها و افراد تنها شرکت کردند. این آمار در مقایسه با حضور ۱۵۰۰ نفری در سال ۲۰۱۸، افزایشی حدود چهل و هفت درصدی را نشان میدهد و از گسترش فقر و تنهایی در جامعه فنلاند حکایت دارد.
برگزارکنندگان که از این استقبال سنگین غافلگیر شده بودند، به دلیل پر شدن کامل ظرفیت سالن مجبور شدند حدود صد نفر را از در ورودی بازگردانند. «هایکی هورستی»، رئیس بنیاد، این صحنه را تاثربرانگیز توصیف کرد و آن را نشانهای از زندگی تعداد زیادی از مردم در حاشیه جامعه دانست. یکی از شرکتکنندگان به نام «ایجی کروسی» که مستمریبگیر است، توضیح داد که کمکهای دولتی کفاف زندگی را نمیدهد و او هر روز به سختی میگذراند. «میکو ساستاموینن» نیز با اشاره به تنهایی و سختتر شدن شرایط اقتصادی، دلیل آمدن مردم به این مراسم را توضیح داد.
بر اساس گزارش مرکز آمار فنلاند، نزدیک به یک میلیون نفر در این کشور در معرض خطر فقر و انزوای اجتماعی قرار دارند. بنیاد هورستی که این مراسم سالانه را از سال ۲۰۱۵ برگزار میکند، پس از مواجهه با این تقاضای بالا اعلام کرده است که برای سال آینده برنامهریزی میکند تا ظرفیت پذیرش را افزایش دهد و نتواند به تعداد بیشتری از هموطنان نیازمند خود خدمترسانی کند.
یادآوری کرامت انسانی در مراسمهای خیریه
اتفاق پیشآمده در مراسم خیریه هلسینکی اگرچه نشاندهنده نیات انساندوستانه برگزارکنندگان است، اما نقاط ضعف مهمی در مدیریت اجرایی و برنامهریزی اینگونه برنامهها را آشکار میکند. یک سازمان خیریه حرفهای باید برای سناریوی «استقبال بیش از ظرفیت» آمادگی داشته باشد. صرفاً بازگرداندن افراد نیازمند از درب ورودی، هرچند با ادب و احترام، نشاندهنده عدم پیشبینی و برنامهریزی کافی است. این برخورد میتواند برای افرادی که شاید آخرین امیدشان برای یک وعده غذای گرم و همراهی در کریسمس بوده، تحقیرآمیز باشد.
برای حفاظت از کرامت انسانی نیازمندان در چنین وضعیتهایی، راهحلهای عملیتری میتواند به کار گرفته شود؛ راهحلهایی مانند ایجاد یک سیستم نوبتدهی یا ارائه کارت دعوت برای روزهای آتی، هماهنگی با سایر خیریهها برای توزیع متوازن خدمات، ایجاد لیست انتظار و برقراری ارتباط منظم با افراد نیازمند، یا حتی برگزاری چندین نوبت در همان روز یا روزهای نزدیک به کریسمس. این اتفاق نشان میدهد حتی نیتهای نیک نیز زمانی که با برنامهریزی کوتاهمدت و واکنشی همراه باشند، میتوانند ناخواسته موجب ناامیدی بیشتری شوند.
تمرکز صرف بر یک مراسم سالانه بدون ایجاد سازوکارهای پشتیبانی مستمر، آسیبپذیری چنین موقعیتهایی را افزایش میدهد. این رویداد باید به عنوان درسآموزی جمعی برای همه سازمانهای خدمترسان در نظر گرفته شود. پیشبینی و برنامهریزی برای بدترین سناریوها باید بخشی ضروری از طراحی هر برنامه خیریه باشد و کرامت انسانی دریافتکنندگان کمک باید در همه مراحل، حتی هنگام مواجهه با محدودیتهای لجستیکی، محافظت شود. مسلما در چنین موقعیتهایی، همکاری بینسازمانی نیز، میتواند ظرفیت پاسخگویی را به طور چشمگیری افزایش دهد.
در نهایت، اگرچه نمیتوان از «سازمان خیریه هورستی» یا هر سازمان دیگری در هر جای دنیا انتظار داشت که تمام مشکلات ساختاری فقر را حل کنند، اما میتوان انتظار داشت که برنامهریزی محترمانهتر و جامعتری برای مدیریت نیازهای فزاینده جامعه طراحی کند. بحران فقر نیازمند پاسخهایی است که نه تنها غذا بر سفره بیاورد، بلکه کرامت انسانی را نیز حفظ کند.
منبع: