فرصتی تاریخی برای بازسازی و تقویت جامعه مدنی ایران
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، پیمان اسحاقی، فعال مجازی در کانال جامعه و فرهنگ، یادداشتی درباره اهمیت تقویت جامعه مدنی ایران به بهانه جنگ اخیر منتشر شده است. متن این یادداشت در ادامه از نظر می‌گذرد:
من در این کانال، در موارد متعدد درباره جامعه مدنی ایران و توان‌مندی‌هایش نوشته‌ام. تاکیدات من در این نوشتارها این بوده که از جامعه مدنی ایران، که بخش قریب به اتفاقش درون کشور زندگی و فعالیت می‌کنند، با وجود همه فشارها و تضییقات، به حیات خود ادامه داده و توانسته زندگی فکری، فرهنگی و اجتماعی ایرانیان را امتداد بخشد. به عبارت دیگر تداوم (continuity) جامعه ایران در دهه‌های گذشته، و آنچه باعث شده بتوان از چیزی به نام ایران و ایرانی‌بودگی سخن گفت، تا اندازه‌ای زیاد نتیجه اقدامات این جامعه مدنی تحت فشار اما استوار بوده است.
اقدامات خیریه، تولیدات فرهنگی، مشارکت‌های مدنی، مناسک مذهبی، تلاش‌های زیست‌محیطی، گردهم‌آیی‌های کوچک و بزرگ اجتماعی و امثال آن، که توسط مردمان حقیقی در کشور انجام می‌شود و تا به اینجا نیز کشور را نگاه داشته، نمونه‌هایی از اقدامات جامعه مدنی ایران است.
من همچنین عمیقا باور دارم که رفع مشکلات امروز و آینده ایران نیز در گرو گوش سپردن به جامعه مدنی و حرکت تدریجی به سمت خواسته‌ها و پیشنهادات آن است. به این ترتیب، جنگی که در روزهای اخیر به کشور تحمیل شده، فرصتی برای حضور و تقویت همین جامعه مدنی است. به عبارت دیگر، اگر جامعه مدنی ایران بتواند سخن‌گوی جامعه ایران، در داخل و خارج از کشور شود، و در این شرایط بحرانی، به خود و ایران بیندیشد، در روزهای پس از جنگ، قدرتی چند برابری خواهد داشت و توانش در مذاکره با حاکمیت، و تضمین خواسته‌های خود افزایش خواهد داشت و امکان نادیده‌گرفتنش بسیار دشوارتر خواهد شد.
قدم اول در راستای تقویت آخرین امید ایرانیان یعنی جامعه مدنی مستقل‌شان، محکوم کردن علنی و آشکار این تجاوز خارجی به کشور ماست. من به عنوان یک عضو بسیار کوچک از این جامعه مدنی، با صدای رسا و بدون لکنت، این تجاوز را محکوم می‌کنم و اعلام می‌کنم این متجاوزان را خیرخواه جامعه ایرانی نمی‌دانم.
نیز معتقدم که مطمئن‌ترین راه برای بهبود شرایط ایرانیان، در اختیار داشتن یک جامعه مدنی توسعه یافته، فعال و مطالبه‌گر است که همچون برهه‌های مختلف تاریخ ایران، با مذاکره تدریجی با قدرت، خواسته‌های اجتماعی و فرهنگی خود را به دست بیاورد. سند این موجودیت و عاملیت نیز، محکومیت تمام‌عیار این تجاوز خارجی و رد بدون لکنت این تجاوز ظالمانه به وطن ماست.