به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران، هفتاد و هشتمین نشست «یک چای، یک تجربه» دوشنبه ۱۰ آذر ماه با حضور محمود کاری؛ مدیرعامل انجمن ندای معلولین ایران و جمعی از فعالان اجتماعی و نمایندگان خیریه‌ها و سمن‌ها در محل آکادمی خیر ایران برگزار شد. 

 محمود کاری در ابتدای جلسه ضمن ابراز خشنودی جهت حضور در این نشست، ‌گفت: ممنونم از همه شما که در اینجا حضور پیدا کردید تا با دغدغه‌های مردم در شهر و جامعه آشنا شوید. مجوز موسسه ما از وزارت کشور است و در سطح ملی به فعالیت می‌پردازیم. عمده فعالیت موسسه انجمن ندای معلولان ایران مطالبه حقوق افراد دارای معلولیت از دستگاه های اجرایی کشور و عموم جامعه است. جامعه باید برای تحقق مطالبه حقوق افراد دارای معلولیت همراهی کند.

 وی افزود: بطور کلی از دهه ۱۹۷۰ بعد از اینکه اثرات جنگ جهانی دوم تا حدودی کمتر شد سازمان‌های بین‌المللی به فکر افتادند که برای افراد دارای معلولیت شاخه‌ای ایجاد کنند و فرصتی ایجاد شود که روز ۳ دسامبر را روز جهانی دارای معلولیت اعلام کردند و در همین رابطه کنوانسیون جهانی حقوق افراد دارای معلولیت طرحی با ۵۱ ماده و تعداد زیادی تبصره‌های مختلف مطرح کرد و جزء اسناد بالادستی در جهان معرفی شده است اما متاسفانه برخی از کشورها هنوز به این کنوانسیون نپیوسته‌اند، خوشبختانه ایران در سال ۱۳۸۷ این کنوانسیون را پذیرفت و در مجلس شورای اسلامی نیز تصویب شد.

 مدیرعامل انجمن ندای معلولین ایران در ادامه درخصوص قوانین مربوط حمایت از معلولان عنوان کرد: از سال ۱۳۸۳ یک قانون داخلی به نام قانون جامع حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت مطرح شد و مصوب مجلس شورای اسلامی نیز است اما متاسفانه این قوانین در روزگار ما عملی نمی‌شوند کما اینکه همه شما در مکان‌های عمومی متوجه این معضلات می‌شوید، معلولان شرایط خوبی ندارد و این مشکلات به عنوان مشکلات اجتماعی معرفی می‌شوند. این مشکلات باید با مطالبه‌گری و کمک مردم حل شوند. 

 کاری درخصوص معلولیت خود توضیح داد: معلولیت بنده مادرزادی نبود. بنده اهل روستایی از توابع مشهد هستم و در ۹ سالگی که کلاس سوم دبستان بودم از پشت بوم افتادم پایم از مچ شکست. درآن زمان خیلی به شهر و تجهیزات پزشکی دسترسی نداشتیم، با روش سنتی پایم را بستند اما متاسفانه پا بعد از دوماه سیاه شد مرا به مشهد بردند و زمانی که پزشک دیر است، پا سیاه شده و باید قطع بشود وگرنه ممکن است خود فرد از دست برود و اینگونه شد که پای بنده را قطع کردند.

 وی اذعان کرد: زمانی که پایم قطع شد به روستا برگشتیم که دوره نقاهت را بگذارنم، در روستا از لحاظ روحی خیلی فشار آوردند، همه می‌گفتند محمود دیگر نه می‌تواند کار کند نه می‌تواند ازدواج کند و رسماً هیچ کاری دیگر از این فرد برنمی‌آید و در آن زمان دایی بنده در مشهد زندگی می‌کرد و یک سال بعد ما زمینه را مهیا کردیم که به مشهد مهاجرت کنیم و چند سال در مشهد تحصیل کردم و چند سال بعد یعنی بعد از اینکه دوران ابتدایی را در مشهد گذراندم به تهران مهاجرت کردیم.

معلولیت مانع از زندگی و موفقیت من نشد

 مدیرعامل انجمن ندای معلولین ایران در ادامه بیان کرد: در تهران ادامه تحصیل دادم و در سال ۱۳۴۸ در یکی از موسسات بخش خصوصی استخدام شدم. بنده با حقوق ۱۲ تومان در کارخانۀ آزمایش استخدام شدم و در آن زمان کارخانه آزمایش سه هزار پرسنل داشت. ۱۰ درصد پرسنل کارخانه‌های فعال باید معلول می‌بودند. به این صورت وارد دنیای کار شدم. از ۱۳۴۸ تا ۱۳۸۳ درجاهای مختلف کار کردم از سال ۱۳۸۳ بازنشسته شدم.

 کاری درخصوص نحوه ورود خود به کارهای اجتماعی بیان کرد: دلیل اینکه وارد کارهای مربوط به معلولان شدم حرف هایی بود که در سال‌های اول معلولیت خود شنیده بودم. از سال ۱۳۵۸ وارد کارهای اجتماعی شدم و تقریبا ۴۰ سال است که درحال فعالیت هستم. بنده متولد سال ۱۳۳۱ هستم و در رشته اقتصاد تحصیل کردم. برخلاف حرف‌هایی که در سال اول معلولیت شنیدم بنده ازدواج کردم، سرکار رفتم، بچه دارم، نوه دارم، رانندگی می‌کنم و تفریح هم دارم.

 وی درخصوص انجمن ندای معلولین ایران توضيحاتي داد: سال ۱۳۵۷ موسسه را به نام جامعه معلولین ایران تاسیس کردیم. سال ۱۳۵۸ بنده عضو هیئت‌مدیره این موسسه شدم و از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۷۵ رئیس هیئت‌مدیره بودم. انجمن ندای معلولان ایران را در سال ۱۳۸۵ تاسیس کردیم. مجوز فعالیت را از وزارت کشور و در سطح ملی دریافت کردیم اهداف این موسسه، مطالبه حقوق افراد دارای معلولیت در جهت ارتقای سطح زندگی آن‌ها و برابری فرصت‌ها در کلیه زمینه‌ها است. در واقع هدف موسسه این است که معلولان به تمام حقوق خود در تمام زمینه های شغلی ، ازدواج و مناسب‌سازی محیط شهری و…برسند.

 مدیرعامل انجمن ندای معلولین ایران افزود: در این چند سال چند جلد کتاب تدوین و تعریف و چاپ کردیم و برخی از کتاب‌ها چهاربار ویرایش شده‌اند. باید معابر، راه‌ها، حمل و نقل را به گونه‌ای مناسب‌سازی شوند که فرد معلول بتواند از آن‌ها استفاده کند اما متأسفانه هیچ اقدامی انجام نشده و معلولان در این موارد بسیار معضل دارند و ما حدود ۱۵ درصد را توانستیم مناسب‌سازی کنیم. متروها و اتوبوس‌های ما شرایط مناسبی برای معلولان ندارد و حقوق انسانی معلولان دیده نمی‌شود.

 وی افزود: حدود ۲۴ هزار دانشجوی معلول در دانشگاه های مختلف داریم و سالیانه ۱۲۰۰، ۱۳۰۰ خروجی دارند و اینها زمانی که فارغ‌التحصیل می‌شوند باید سرکار بروند و قانون داریم که ۳ درصد کل استخدام های دولت در اختیار معلولان باشد. معلول آزمون استخدامی قبول می‌شود تمام کارهایش را انجام می‌دهد و به مصاحبه می رود اما زمانی که به مصاحبه می رود یک نفر که سلیقه ای عمل می‌کند معلول را رد می‌کند به بهانه اینکه آن فرد یک معلول است و کلاس اداره را پایین می‌آورد درحالی که این شغل حق آن فرد معلول است.معلولین زیادی استاد دانشگاه هستند و تدریس می‌کنند و افراد موفقی هستند اما درکل ادارات دولتی همراهی نمی‌کنند.

 مدیرعامل انجمن ندای معلولین ایران در ادامه درخصوص نحوه کمک کردن انجمن ندای معلولان ایران به معلولان توضیح داد: موسسه ما کمک معیشتی و مادی نمی‌کند بلکه کمک از جنس مطالبه گری می‌کند. بنده با کمک مالی مخالفم و معتقدم گداپروری چیز خوبی نیست. سازمان های خیریه در این زمینه فعالیت می‌کند اما این فعالیت ها به نفع موسسه هایی مانند ما نیست و ما موافق کمک مالی که خیلی هم برای آن تبلیغ می‌کنند نیستیم.

 کاری درخصوص نتایج مطالبه‌گری‌های انجمن ندای معلولان ایران در طول این سال‌ها گفت: مطالبه‌گری ما موثر بوده است. از سال ۱۳۸۵ ما دو مسیر را در پیش گرفتیم، یک مسیر با همکاری با دیگر همکاران در دیگر انجمن‌ها، اصلاحات و بازبینی قانون‌ها را شروع کردیم. از سال ۱۳۸۵ تا امروز ۸۰ درصد مشکلِ ۳ درصد استخدامی‌های کشور حل شد، در واقع قبلاً اجرایی نمی‌شد اما امروز اجرا می‌شود. در موضوع کنکور قبول نمی‌کردند که افراد دارای معلولیت منشی داشته باشند اما با تلاش موسسه ما این مشکل حل شد و امروز معلولان می‌توانند منشی داشته باشند.

 وی افزود: در موضوع مسکن نیز اقداماتی انجام دادیم. در زمینه مسکن وزارت مسکن و شهرسازی در سال ۱۳۸۷ موظف شد ۱۰ درصد تمام ساخت و سازها را به معلولان اختصاص دهد. البته مجری تمام این فعالیت‌های حمایتی که ما انجام می‌دهیم سازمان‌های حمایتی مانند بهزیستی است چون ما نمی‌توانیم در تمام استان‌ها نماینده قرار دهیم و محدودیت داریم، بهزیستی بعنوان نماینده دولت اینکار را انجام می‌دهد و واحدها را تحویل می‌گیرد و با توجه به اولویت‌ها به افراد اختصاص می‌دهد. یکسری مشوق‌های مالیاتی برای کارخانه‌هایی که افراد دارای معلولیت را در کارخانه‌هایشان راحت‌تر پذیرش می‌کنند قرار دادیم.

 مدیرعامل انجمن ندای معلولین ایران درادامه عنوان کرد: موسسه ما در موضوع مناسب‌سازی شهری نیز خیلی فعالیت کرده است. البته مهندسان، پیمانکارها و ناظرانی که در شهرداری برای آماده‌سازی معابر فعالیت می‌کنند خیلی کوتاهی می‌کنند و پیاده‌روها و ... را با استانداردهای لازم برای معلولان نمی‌سازند و هیچگونه نظارتی نیز بر روی این موضوع انجام نمی‌شود.

ویژگی متروی ژاپن برای معلولان

 وی در ادامه بیان کرد: متروهای ژاپن خیلی مناسب است و از همه نظر شرایط فرد معلول را در نظر گرفته‌اند. متاسفانه ما نمی‌خواهیم از تجربیات موفق کشورهای دیگر استفاده کنیم. تحقیقات لازم بر روی یک مترو مناسب برای افراد سالم و معلول انجام‌ شده و نیازی نیست ما دوباره هزینه‌های هنگفت برای تحقیقات صرف کنیم، فقط باید درست اجرا کنیم. متروهای ژاپن یک در مخصوص معلولان دارد و جلوی این در هیچ فرد سالمی نمی‌ایستد و خود معلول نیز می‌داند باید از این در وارد شود درحالی که در کشور ما، مردم در مترو اصلاً به معلول اجازه نمی‌دهند وارد قطار شوند. 

 کاری در ادامه درخصوص سازمان‌هایی که انجمن ندای معلولان با آن‌ها همکاری دارد، توضیح داد: ما با همه سازمان‌های اجرایی از جمله بهزیستی، وزارت کشور، دانشگاه‌ها، مرکز تحقیقات مسکن و شهرداری‌ها و سازمان‌های جسمی- حرکتی در سطح تهران همکاری خوبی داریم. متأسفانه بعضی سازمان‌ها به دلایل مختلف اما بیشتر مشکلات مالی جذب بهزیستی شده‌اند. انجمن‌های فعال از جمله جامعه معلولان ایران نیز خوب فعالیت می‌کنند. انجمن ما یک تشکیلات هیئت‌امنایی در سطح ملی است و می‌توانیم در سطح ملی عضو بگیریم.

 مدیرعامل انجمن ندای معلولین ایران درخصوص شبکه جامعی که انجمن‌ها و تشکل معلولان درآن عضو باشند توضیح داد: سه شبکه جامع وجود دارد. دو شبکه جسمی حرکتی وجود دارد . یک شبکه که سازمان بهزیستی ایجاد کرده و یک شبکه جسمی - حرکتی هم خود ما که شامل ۵۴ موسسه می‌شود ایجاد کردیم، این دو شبکه جسمی- حرکتی در سطح ملی هستند. شبکه ناشنوایان هم وجود دارد، شبکه ملی نابینایان نیز وجود دارد و همه این شبکه‌ها در گروه خود درحال فعالیت هستند.

 وی در خصوص سازمان‌هایی که عملکرد خوبی در زمینه حل مشکلات معلولان داشته گفت: هیچ سازمانی بصورت ۱۰۰درصد به وظیفه خود در قبال معلولین عمل نکرده اما نیروی انتظامی و پلیس راهور به صورت ۷۰ درصد عمل کرده و عملکرد خوبی داشته است و قوانین خوبی را برای کمک به معلولان تصویب کردند. از جمله اختصاص دادن ۵۰ هزار پلاک ویلچری در هر استان به معلولانی که مشکلات تحتانی دارند. استان تهران از بیشتر ظرفیت پلاک‌ها استفاده کرده است و در بقیه استان ها کمتر این ظرفیت مورد استفاده قرار گرفته است. با این قانون، افراد معلول هم می‌توانند رانندگی کنند و مشکلات معلولان را بسیار کمتر کرده است.

گزارش از مهسا احمدی